25
หลังจากจบการสนทนากับพล ภีรวัสก็ถอนหายใจแรง ๆ เพราะรู้ว่าพลพูดกำกวม ตอนนี้เขายังวางใจไม่ได้ แม้พลจะยอมรับข้อเสนอของเขา แต่พลก็พูดเหมือนกับขู่ว่าจะเปิดเผยเรื่องราวในอดีตให้วรุฒม์ได้รู้
หากเขาคิดจะทำกับวรุฒม์เหมือนกับที่ทำกับพล...
หากเขาจะตกลงปลงใจไปกับวรุฒม์จริงๆ...
แล้วนี่เขารู้สึกกับวรุฒม์อย่างไรและมากแค่ไหนกันนะ เกมหลอกให้รักแล้วทิ้งที่กำลังเล่นแข่งกับอิศราอยู่ตอนนี้จะจบลงแบบที่เคยจบมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งหรือเปล่า...
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ...
ทำไมพลจะต้องโผล่มาด้วย...
"ผมจะรักคุณจนตาย"...
คำพูดสุดท้ายของพลยังดังก้องอยู่ในหู
***
เมื่อภีรวัสเดินกลับมาที่โต๊ะ อิศราก็กลับมาเป็นคนเดิมด้วยการพูดคึกคะนอง นัยน์ตาเต้นระริก
"ภีร์ ไม่นึกเลยว่าแม่สะเรียงจะมีผู้ชายหล่อ ๆ เยอะแยะแบบนี้ มาไม่เสียเที่ยวจริง ๆ อยากเสียหนุ่มขึ้นมาทันทีให้ตายสิ"
"อิศ นายนี่จริง ๆ เลย" ภีรวัสถอนหายใจ แล้วหันไปมองตามสายตาของอิศราแลวตำหนิเพื่อนเสียงดุ "ไอ้บ้ากาม นั่นเด็กนักเรียนใส่กางเกงขาสั้นอยู่เลยนะ"
"แล้วแกเถียงหรือเปล่าว่าเด็กมันโต" อิศราแย้ง "เด็กมัธยมก็จริง แต่ดูสิ เบ้อเริ่มเฮิ่มเชียว น้องกินข้าวกับอะไรว๊า ตัวถึงได้ใหญ่ได้ใจขนาดนี้ หน้าตาน่ารักซะไม่มี น่าเอาไปสอนให้รู้จักความรัก"
"สอนแพทย์ทหารยังไม่พอ จะสอนเด็กมัธยมด้วย คนแบบนี้เขาเรียกว่าเป็นคนแบบไหนว๊า" ภีรวัสเหน็บแนม ทำหน้าหมั่นใส้เพื่อน
"หมายความว่ายังไงพีวีซี" อิศราหันหน้ามาเอาเรื่อง
"แกมีอะไรกับนายแพทย์ทหาร พันตรีวิษณุแล้วใช่หรือไม่" ภีรวัสเสียงห้วน จ้องหน้าอิศรานิ่ง
"มีอะไรหมายความว่ายังไง" คราวนี้อิศราไม่หลบตา จ้องตาเพื่อนกลับเช่นกัน
"หมายความว่ามีความสัมพันธ์ทางเพศกันแล้วใช่หรือเปล่า" ภีรวัสพูดเสียงหนักแน่น ชัดถ้อยชัดคำ
"ความสัมพันธ์ทางเพศ" อิศราทวนคำ กำลังจะทำหน้าใสซื่อ แต่ภีรวัสรู้ทัน จึงกระแทกเสียงว่า
"แกให้เขาฟันแล้วก็บอกมาเถอะ กล้าทำก็ต้องกล้ารับ กล้าหน้าด้านก็ต้องกล้าที่จะไม่อาย"
"เอาอะไรมาพูด" อิศรายังปากแข็ง "พูดแบบนี้เราเสียหายนะภีร์"
"เสียประตูนะสิ ไอ้คนขี้ขโมย" ภีรวัสหน้าบึ้ง "ถ้าเป็นแบบนี้ต้องเปลี่ยนคู่ในการเล่นเกม นายคู่กับผู้พันวิษณุไปเลย ส่วนเราเปลี่ยนมาคู่กับผู้พันวรุฒม์ เราไม่ชอบของมีตำหนิ"
"ไม่ได้" อิศราเสียงแข็ง
"ทำไมจะไม่ได้"
"เพราะแกจะแพ้ทันที เกมนี้จะจบภายในวันนี้พรุ่งนี้ อีกหนึ่งอาทิตย์ก็ต้องทิ้งสองคนนั้น" อิศราพูดเสร็จก็ถอนหายใจเสียงดัง แล้วกัดริมฝีปาก นัยน์ตาครุ่นคิดเหมือนที่ภีรวัสแอบมองเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา
"หมายความว่า..."
"แกนี่ชอบหมายความว่าจริง ๆ เลย" อิศรากระแทกหลังพิงพนักเก้าอี้แรง ๆ
"หมายความว่ายังไงอิศรา" ภีรวัสเสียงเข้ม เริ่มจะทนอิศราไม่ไหว "หมายความว่ายังไง บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าหมายความว่ายังไง"
"เฮ้อ ภีร" อิศราถอนหายใจเฮือกใหญ่ "ก็หมายความว่า ผู้พันวิษณุบอกรักเราแล้วนะสิวะ"
"ไอ้เศษก้อนอิฐ" ภีรวัสโวยลั่น "ไอ้ก้อนกรวด"
"เฮ้ย เบาๆ สิวะ คนหันมามองแล้ว อายเค้า" อิศราทำเสียงปรามเพื่อนที่ลุกขึ้นเดินออกจากร้านกาแฟทันใด
"ภีร์ รอเดี๋ยวสิเพื่อนรัก" อิศราร้องเรียกภีรวัสที่เดินลิ่วๆ ไปตามทางเดินข้างถนน "มันเป็นอุบัติเหตุ นายต้องเข้าใจนะเพื่อน เราโดนผู้พันวิษณุหลอกล่อรังแก เราไม่คิดว่าเขาจะไวไฟขนาดนั้น"
"ถ้าเรียกเขาว่าไวไฟ แล้วจะเรียกแกว่ายังไง" ภีรวัสหันไปตะคอกอิศรา
"ก็เรียกว่าไวไฟพอ ๆ กันสิ" อิศรายักไหกล่ "ทีตัวเองล่ะ ยังแอบนอนกับดอกเตอร์สินธพ จำไม่ได้หรือ"
"นั่นมันคนละเรื่อง ไม่ต้องมารื้อฟื้นอดีต" ภีรวัสตอบห้วนๆ "ไหน เอาหลักฐานมาให้ฟังซิ"
"ไม่ได้หรอก" อิศราส่ายหน้า
"ทำไมจะไม่ได้ ตกลงแกจะเอายังไง" ภีรวัสหน้าบึ้งตึง เริ่มจะทนไม่ไหว เวลาเถียงกับอิศรา มาดนิ่ง ๆ ที่เคยมีประจำมักจะหลุดอยู่บ่อย ๆ
"บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้เถอะ" อิศราทำหน้ามุ่ย ยืนบิดตัวไปมา "ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน"
"แล้วข้าจะชนะได้ยังไงวะ ในเมื่อผู้พันวิษณุบอกรักแก จะมีประโยขน์อะไรอีก ทำแบบนี้มันผิดฝาผิดตัวไปหมดเลย นอนกับคนของตัวเองก็ว่าไปอย่าง นี่บังอาจมานอนกับเป้าหมายของคู่แข่ง แกควรจะทำให้ผู้พันวรุฒม์บอกรัก ไม่ใช่ผู้พันวิษณุ เห็นไหมล่ะ บอกว่าให้จับคู่กับผู้พันวิษณุไปตั้งแต่แรกก็จะเอาผู้พันวรุฒม์อยู่นั่นล่ะ"
"นี่ก็ยังจะเอาผู้พันวรุฒม์อยู่" อิศราพูดหน้าตาเฉย ทำให้ภีรวัสพ่นลมหายใจออกมาดัง ๆ แล้วกรอกตาอย่างเหนื่อยหน่ายกับความดื้นรั้นของเพื่อน
"แล้วนี่ไอต้องมาเสียเวลากับผู้พันวิษณุ ถ้าไอคู่กับผู้พันวรุฒม์ ป่านนี้ก็คงชนะแกไปแล้ว"
"น้อย ๆ หน่อย สำคัญตัวเองมากไปหรือเปล่า" อิศราเบ้ปาก
"แกไม่รู้สึกละอายบ้างหรือไงอิศ ตอนที่กำลังถอดเสื้อผ้าไม่รู้สึกผิดบ้างหรือไง" ภีรวัสชี้หน้าอิศรา
"รู้สึกเสียว ๆ" อิศราทำหน้ากวนอารมณ์ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าอ้อนวอน "บางทีเขาอาจแค่บอกรักตอนที่กำลังไคลแมกซ์ก็ได้นะภีร์ บอกแล้วไง คิดซะว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น มาตั้งต้นกันใหม่ ยืดเวลาต่ออีกซักสองสามอาทิตย์ก็ได้ ทุกอย่างมีทางออกนะภีร์นะ เราจะเลื่อนเวลากลับกรุงเทพฯ ช้าไปอีกหน่อย จะอยู่ช่วยนายทำวิจัยให้นานกว่าเดิม"
"ตอแหล" ภีรวัสเริ่มจะหมดความอดทน
"อะไรวะ นี่ก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่เอา แล้วจะเอายังไง" อิศราขึ้นเสียง
"จบ" ภีรวัสเสียงกร้าว "ให้เรื่องนี้มันจบไป ถือซะว่าไม่ได้แข่ง เกมนี้ไม่นับ เราเลิกยุ่งกับสองคนนั่น ทำเสมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น"
ภีรวัสวางหมากสุดท้ายเพื่อเอาชนะอิศรา ซึ่งเขารู้ดีว่ายังไง ๆ ฝ่ายนั้นก็ไม่ยอมแน่
"ไม่ได้ เราไม่หยุด เราจะอยู่ต่ออีกสองสามอาทิตย์" อิศราเสียงแข็ง
"เป็นเพื่อนแกนี่ปวดหัวจริง ๆ เลย" ภีรวัสยกมือตบหน้าผากตัวเอง ถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้ง ยืนนิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะทำเสียงเย็น ยื่นคำขาดกับอิศราว่า "ยังไงก็ต้องเปลี่ยนคู่นะอิศรา"
"บอกแล้วไง ถ้าไอเปลี่ยนมาจับคู่กับผู้พันวิษณุ ไอก็ชนะวันนี้ทันที แล้วจะแข่งกันต่อมีประโยชน์อะไร ยูนี่พูดไม่รู้เรื่องจริง ๆ เลย ทำไมเข้าใจอะไรยากแบบนี้วะ" อิศราถอนหายใจแรงๆ ทำหน้าอ่อนอกอ่อนใจกับภีรวัส
"ตัดผู้พันวิษณุออกไป" ภีรวัสทำหน้านิ่ง แล้วพูดช้า ๆ ชัด ๆ ว่า "นายจับคู่กับพล"
"บ้า" อิศราโวยวายทันใด "ไม่เอาด้วยหรอก ท่านนายพลเขาหมกมุ่นกับแกขนาดนั้น ไม่แฟร์นี่หว่า ฉันไม่รบในสมรภูมิที่ไม่ทางชนะหรอก เสียแรงเปล่า"
"งั้นก็จบตามที่มันควรจะเป็น เรายอมให้นายชนะก็ได้" ภีรวัสพูดด้วยเสียงจริงจังแล้วยื่นมือออกไป "เอาหลักฐานมาแสดงเดี๋ยวนี้เลยว่าผู้พันวิษณุบอกรัก"
"นี่ภีรวัส มายืนเถียงกันข้างถนนว่าเราจะเอาทหารคนไหนแบบนี้ เดี๋ยวสายทหารมาได้ยินเข้า เอาไปบอกสามทหารเสือนั่น เราจะแย่นะ" อิศราเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นว่าภีรวัสเอาจริง
...จะให้เอาหลักฐานมาแสดงได้ยังไง เขากดปุ่มโทรศัพท์ผิด โทรศัพท์เครื่องใหม่เอี่ยมยังไม่คุ้นเคย แทนที่จะบันทึกเสียงกลับบันทึกภาพ กล้องคุณภาพดีมาก ทุกอย่างชัดแจ๋วราวกับถ่ายทำด้วยกล้องถ่ายดีวีดียังไงยังงั้น โทรศัพท์วางไว้บนโต๊ะข้างที่นอน มุมกล้องดี จับภาพทุกท่วงท่าชัดเจน
...อิศรา ผมรักคุณ...
...บ้าจริงๆ เลย ผู้พันวิษณุ พูดยังงั้นออกมาได้ยังไง พูดจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ พูดออกมาง่ายๆ แบบนี้จะเชื่อได้ยังไง...
อิศรานั่ง ๆ นอน ๆ อยู่กับบ้านทั้งวันเพราะไม่มีอารมณ์จะทำอะไร ภีรวัสทำปั้นปึ่งกับเขามาได้สองวันแล้ว ตื่นเช้าก็ขนอุปกรณ์ทดลองออกไปทำวิจัย เย็นก็กลับมาแล้วเอาแต่นั่งทำงาน คราวนี้ภีรวัสงอนนานกว่าเคย และดูท่าจะโกรธกว่าครั้งอื่นๆ ปกติหากเขากับภีรวัสทะเลาะกัน ไม่ถึงวันก็ดีกันแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหน ๆ
"ให้เวลาสามวันนะอิศ ตัดสินใจให้ได้" ภีรวัสยื่นคำขาด "พล หรือจบเกม"...
"เฮ้อ" อิศราถอนหายใจแล้วเอนตัวลงนอนบนเปลหน้าบ้านแล้วแกว่งตัวไปมาช้าๆ ในหัวนึกถึงคำพูดของภีรวัสกับวิษณุสลับกันไปมา
"รอจนสองคนนั้นกลับออกมาจากป่าก่อนได้ไหมล่ะภีร์"...อิศรายังต่อรอง
"พล หรือจบเกม"...
พันตรีพลนั่นหรือ ไม่มีทางที่พลจะบอกรักเขา ต่อให้มีเวลาครึ่งปีก็ไม่มีทาง...
"อิศรา ผมรักคุณ"...
แล้วนี่เขาคิดยังไงกับวิษณุ อุตส่าห์หลบหน้ามาตั้งสองวันแล้ว วิษณุก็ยังตามตื๊อเขาอยู่ แล้วก็บอกว่ารักอยู่นั่นล่ะ คนอะไร พอได้บอกรักแล้วก็เร่งรัด ไม่รีรอ ไม่ลังเล มุ่งมั่นเหลือเกิน...
"คุณหลบหน้าผมหรืออิศรา คุณกลัวอะไร กลัวที่ผมบอกรักคุณหรือครับ"...
วิษณุรักเขาจริง ๆ หรือเปล่า แล้วผู้พันวรุฒม์ล่ะ ผู้ชายคนนั้นชอบใคร เขายังพอจะมีหวังที่จะชนะภีรวัสหรือไม่หากเขายังจะดันทุรังต้องการผู้พันวรุฒม์จริง ๆ...
ลมเย็นพัดมาเอื่อย ๆ อากาศเย็นสบายทำให้อิศราเริ่มง่วงหลังจากนอนคิดอะไรอยู่เป็นเวลานาน แต่ชายหนุ่มหลับไปได้ไม่นานก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อมีเสียงรถทหารวิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้าน ทหารหนุ่มผิวคล้ำหน้าดุคนหนึ่งกระโดดลงจากรถ เดินตรงเข้ามาหาเขาอย่างเร่งรีบ ยกมือขึ้นวันทยาหัตถ์อย่างเข้มแข็งแล้วพูดว่าผู้พันวรุฒม์สั่งให้เขามาบอกข่าวสำคัญมากแก่ภีรวัส
ข่าวที่ทำให้อิศราตกใจแทบหล่นลงจากเปล...
***
Translation (Draft)
25: Unraveling Games
After his conversation with Pol ended, Peeravas released a heavy sigh. The Pol's words had been deliberately vague—acceptance laced with veiled threats about revealing past secrets to Warut.
If he ever treats Warut the way he treated Pol...
If he truly falls for Warut...
How deep do his feelings for Warut actually run? Will this game of seduction and abandonment he's playing against Isara end the same way it always has—countless times before?
This is the first time he's felt uncertain...
Why did Pol have to show up now?
"I will love you until I die."
The Pol's final words still echoed in his ears.
***
When Peeravas returned to their table, Isara had reverted to his animated self, chattering away with dancing eyes.
"Peer, I never imagined Mae Sarieng would have so many gorgeous men. This trip's definitely worth it—makes me want to corrupt some young blood right away!"
"Isara, you're impossible." Peeravas sighed, following his friend's gaze before scolding him sharply. "You pervert, that's a student in shorts!"
"Are you going to argue that the kid's not grown up?" Isara countered. "Sure, he's in high school, but look at that build! What's this kid been eating to get so big and strapping? Such a cute face too—perfect for teaching him about how to enjoy love."
"Teaching military doctors isn't enough—now you want to educate high schoolers? What do we call someone like that?" Peeravas shot back with disgust.
"What do you mean by that, PVC?" Isara turned to confront him.
"Do you or don't you have something going on with Major Doctor Wisanu?" Peeravas's voice turned cold as he stared unblinking at his friend.
"What do you mean by 'something going on'?" This time Isara didn't look away, meeting his friend's gaze directly.
"I mean, have you had sexual relations with him or not?" Peeravas spoke with heavy emphasis, each word crystal clear.
"Sexual relations," Isara repeated, about to put on an innocent face, but Peeravas saw through him and snapped:
"You let him fuck you, didn't you? Just admit it. If you're brave enough to do it, be brave enough to own it. If you're shameless enough to do it, don't be ashamed to confess."
"What are you talking about?" Isara still played stubborn. "You're being slanderous, Peer."
"Screw that, you thief." Peeravas's face darkened. "If this is how it is, we need to switch partners in the game. You take Major Wisanu, and I'll switch to Lieutenant Colonel Warut. I don't like damaged goods."
"No," Isara said firmly.
"Why not?"
"Because you'll lose immediately. This game will end today or tomorrow. In another week, we'll have to abandon both of them anyway." Isara finished speaking and sighed loudly, then bit his lip, his eyes thoughtful—the same expression Peeravas had secretly noticed earlier.
"Meaning..."
"You really love asking 'meaning what,' don't you?" Isara slammed back against his chair.
"What do you mean, Isara?" Peeravas's voice grew intense, his patience wearing thin. "What do you mean? Tell me right now what you mean."
"God, Pere," Isara let out a massive sigh. "It means Major Wisanu told me he loves me, okay?"
"You worthless piece of shit," Peeravas exploded. "You bastard!"
"Hey, keep it down! People are staring. Have some shame," Isara tried to calm his friend who had suddenly stood up and stormed out of the coffee shop.
"Peer! Wait up, buddy!" Isara called after Peeravas, who was striding rapidly down the sidewalk. "It was an accident! You have to understand, buddy. Major Wisanu seduced and manipulated me. I didn't think he'd be so quick on the trigger."
"If you call him quick on the trigger, what should I call you?" Peeravas whirled around to snap at Isara.
"Call me equally quick on the trigger, I guess." Isara shrugged. "What about you, though? Still secretly sleeping with Dr. Sinthop, remember?"
"That's completely different. Don't drag up ancient history." Peeravas answered curtly. "Come on, show me the evidence."
"I can't," Isara shook his head.
"Why can't you? So what are you going to do?" Peeravas's face grew rigid, his patience nearly gone. When arguing with Isara, the calm demeanor he usually maintained had a habit of slipping.
"I said I can't, so I can't." Isara pouted, twisting back and forth. "Since it's come to this, let's just pretend nothing happened."
"How am I supposed to win then? When Major Wisanu's already confessed to you, what's the point? This is completely backwards. Sleeping with your own target is one thing, but having the audacity to sleep with your competitor's target—you should have made Lieutenant Colonel Warut confess, not Major Wisanu. See? I told you to pair with Major Wisanu from the start, then I could have taken Lieutenant Colonel Warut."
"I can still get Lieutenant Colonel Warut," Isara said flatly, making Peeravas exhale loudly and roll his eyes in exhaustion at his friend's stubbornness.
"And now I have to waste time with Major Wisanu. If I had paired with Lieutenant Colonel Warut, I would have beaten you by now."
"Easy there, getting a bit full of yourself, aren't you?" Isara smirked.
"Don't you feel any shame, Isara? When you were taking your clothes off, didn't you feel guilty?" Peeravas pointed at his friend's face.
"I felt aroused," Isara made a provoking face before switching to a pleading expression. "Maybe he only said he loved me during climax, Peer. Like I said, let's pretend it never happened. Start fresh. Extend the timeline another two or three weeks. Everything has a solution, buddy. I'll postpone returning to Bangkok a bit longer. I'll stay and help with your research longer than planned."
"Bullshit," Peeravas was losing his patience.
"What the hell! This won't work, that won't work—then what will?" Isara raised his voice.
"Finish it," Peeravas growled. "End this whole thing. Let's say we never competed. This game doesn't count. We stop messing with those two men. Act like nothing happened."
Peeravas played his final card to defeat Isara, knowing full well his friend would never agree.
"No way. I'm not stopping. I'm staying another two or three weeks," Isara said firmly.
"Being your friend gives me such a headache." Peeravas slapped his own forehead and sighed deeply again. He stood still for a moment before speaking coldly, delivering his ultimatum: "We're switching partners no matter what, Isara."
"I told you, if you switch to pair with Major Wisanu, you'll win today. What's the point of continuing to compete? God, you really don't understand anything. Why is this so hard for you to grasp?" Isara sighed heavily, looking exasperated with Peeravas.
"Cut Major Wisanu out," Peeravas said flatly, then spoke slowly and clearly: "You pair with Pol."
"Are you insane?" Isara immediately protested. "No way. The man is so obsessed with you. That's not fair. I won't fight in an unwinnable battle. What a waste of effort."
"Then let it end as it should. I'll concede your victory." Peeravas spoke seriously and extended his hand. "Show me the evidence right now that Major Wisanu confessed his love."
"Peer, standing here arguing about which soldier we're going to take—if military intelligence overhears and reports back to those three military tigers, we're screwed," Isara's voice softened when he saw Peeravas was serious.
How could he show evidence? He had pressed the wrong button on his phone. The new device was unfamiliar—instead of recording audio, he had recorded video. The camera quality was excellent, capturing everything as clearly as if shot with a professional video camera. The phone had been placed on the bedside table, the camera angle perfect, capturing every movement with crystal clarity.
"Isara, I love you."
Insane. How could Major Wisanu say something like that? Did he mean it or not? Speaking so casually like that—how could anyone believe it?
***
Isara spent the entire day lounging around the house, having no motivation to do anything. Peeravas had been giving him the cold shoulder for two days now. He'd wake up early, pack his experimental equipment, and head out for research. In the evening, he'd return and just sit working. This time Peeravas's silent treatment was lasting longer than usual, and he seemed angrier than other times. Normally when he and Peeravas fought, they'd make up within a day, but this time felt different. His mind drifted back to their conversation last night.
"I'm giving you three days, Isara. Make your decision. Pol, or end the game."
"Ugh," Isara sighed and leaned back on the hammock in front of the house, swaying slowly. His mind alternated between Peeravas's words and Wisanu's.
"Can't you wait until those two come back from the jungle, Peer?" Isara had tried to negotiate.
"Pol, or end the game."
Pol? There was no way Pol would ever confess to him. Even with half a year, it wouldn't happen.
"Isara, I love you."
What did he really think about Wisanu? He'd been avoiding the man for two days now, and Wisanu kept pursuing him relentlessly, declaring his love. What kind of person was this? Once he confessed, he became so eager, unwavering, determined beyond measure.
"Are you avoiding me, Isara? What are you afraid of? Are you afraid that I told you I love you?"
Did Wisanu truly love him? And what about Lieutenant Colonel Warut? Who did that man like? Did he still have hope of defeating Peeravas if he stubbornly insisted on pursuing Lieutenant Colonel Warut?
The cool breeze drifted gently, the pleasant weather making Isara drowsy after lying there thinking for so long. But he hadn't been asleep long when he jolted awake to the sound of a military vehicle pulling up in front of the house. A stern-faced, dark-skinned young soldier jumped down and strode urgently toward him. The man raised his hand in a sharp salute and said that Lieutenant Colonel Warut had sent him to deliver extremely important news to Peeravas.
News that made Isara nearly fall off the hammock in shock...
***