22
ภีรวัสโยนเป้สะพายเข้าไปในรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำทะมึนแล้วถอนหายใจเบาๆ พลดันทุรังขึ้นดอยมารับเขาจนได้ ที่แย่ไปกว่านั้นไม่ได้มาคนเดียว
"หิวข้าวหรือยังครับ" วรุฒม์ถามขณะที่เดินเข้ามาใกล้ ภีรวัสหันไปยิ้มให้บาง ๆ แล้วตอบว่ายังไม่หิว
"กำลังจะชวนไปทานข้าวที่ร้านคุ้มเจ้าหลวงพอดี"
"อาหารอร่อยอีกแล้วสิใช่ไหมครับ อยู่ที่นี่นานผมคงอ้วนแน่ ๆ" ภีรวัสพูดเล่น ถึงไปทานร้านอาหารบ่อย ๆ ก็ไม่กลัวอ้วนเพราะทานไม่มากและเลือกทานแต่ผัก "พอดีผมคิดว่าจะทำอาหารง่าย ๆ ทานที่บ้าน"
"ภีร์ทำอาหารอร่อย" พลเดินตามมาหยุดยืนข้างหลังภีรวัสแล้วพูดขึ้นเบา ๆ
"เมื่อไหร่จะได้ทานอาหารฝีมือคุณภีรวัส" วรุฒม์กล่าวยิ้ม ๆ เช่นเคย
"วันนี้เลยไม่ดีหรือ" พลตอบแทน
"เหนื่อยจะแย่ กว่าจะกลับถึงบ้านก็ค่ำ ไม่สงสารกันบ้างเลย" ภีรวัสทำหน้าตาท่าทางเหนื่อยอ่อนอย่างที่พูด
"ก็ไหนคุณว่าจะทำอาหาร" พลถาม
"ก็ใช่ แต่ผมจะทำสลัด" ภีรวัสยักไหล่ "แล้วจะให้เลี้ยงแขกด้วยสลัดได้ยังไง แขกพิเศษตั้งสองคน ต้องเป็นอาหารพิเศษหน่อยสิครับ"
"งันวันที่กลับออกจากป่า ผมขอทวงคำสัญญา ขออาหารอร่อย ๆ ซักมื้อ" วรุฒม์สรุป
"ได้เลยครับ" ภีรวัสให้สัญญาแล้วชวนนายทหารทั้งสองกลับ
เกือบตลอดทาง ภีรวัสเอาแต่เอนตัวนอน ทำท่าอยากพักผ่อน ทั้งที่จริงไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมาย วันนี้เขานั่งหลับมาทั้งวันและตื่นทุกสองชั่วโมงเพื่อจดบันทึกผลการทดลองแล้วหลับต่อ
พลคุยกับวรุฒม์เป็นปกติและปรายตามามองภีรวัสเป็นครั้งคราว ฝ่ายที่แกล้งนั่งหลับตานั้นความจริงหูผึ่ง ฟังทุกอย่างที่นายทหารทั้งสองคุยกัน
"นายรู้จักกับคุณภีรวัสนานแค่ไหน" วรุฒม์ถามพลด้วยเสียงเบา ๆ น้ำเสียงธรรมดา แต่คนที่ถูกถามถึงกลั้นหายใจรอฟังคำตอบของ 'อดีต' คนที่เคยอกหักเพราะน้ำมือของตัวเอง
"ปีกว่า ๆ ได้แล้วมั๊ง" พลยักไหล่
"ดูท่าสนิทกันนะ ไม่เคยเห็นเล่าให้ฟัง"
"ก็รู้จักกันผิวเผิน ที่จริงก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง วิษณุก็ไม่รู้" พลตอบเสียงเรียบ ทำให้ภีรวัสนึกขอบคุณฝ่ายนั้นอยู่ในใจ
วรุฒ์เลิกถามแล้วชวนคุยเรื่องอื่น ภีรวัสจึงหายใจได้สะดวก และเมื่อถึงที่พัก ภีรวัสก็รีบกระโดดลงจากรถ หันไปยิ้มให้พลอย่างอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม
"คุณอิศราคงยังไม่กลับ จะให้อยู่เป็นเพื่อนรอก่อนไหมครับ" พลถาม
"บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เด็ก ผมอยู่บ้านคนเดียวได้หรอกน่า" ภีรวัสตอบยิ้ม ๆ
"ผมรู้ว่าคุณเก่ง" พลพูดสั้นๆ แล้วหันไปบอกให้วรุฒม์ออกรถ ทิ้งให้ 'คนเก่ง' ยืนขมวดคิ้วมองตามอย่างครุ่นคิด
พลกำลังจะบอกอะไร และหากเขามองไม่ผิด สายตาของพันโทวรุฒม์มีคำถามหลายข้อ...
บ้าจริงๆ พลจะทำให้เสียงเรื่องหรือเนี่ย...
ภีรวัสเดินขึ้นบ้าน รู้สึกแปลกใจที่อิศรายังไม่กลับ เมื่อคืนอิศราติดฝน ค้างคืนกับวิษณุที่รีสอร์ท จนถึงค่ำของอีกวันก็ยังไม่กลับ
"รับรองว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยูไม่ต้องห่วง อิศรามีคุณธรรมประจำใจ ไม่เหมือนคนที่แอบกกดอกเตอร์หนุ่มคนนั้นหรอก" อิศรายืนยันความบริสุทธิ์ใจ ลงท้ายด้วยการเหน็บแนมภีรวัสแล้ววางสายโทรศัพท์ไปเมื่อตอนเที่ยง
ใครจะเชื่ออิศรา อยู่กันสองต่อสองที่รีสอร์ทกับผู้ชายอย่างวิษณุซึ่งท่าทางไม่เบาเหมือนกัน ส่วนเพี่อนของเขานั่นหรือ ไวไฟยิ่งกว่าน้ำมันหรือแก๊สแอลพีจีเสียอีก...
ภีรวัสอาบน้ำเสร็จอิศราก็กลับถึงบ้านโดยมีรถสองแถวรับจ้างมาส่ง
"ไอไปเที่ยวต่อ กลับตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นยูไม่อยู่ก็คิดว่าคงไปทำวิจัย ไปเที่ยวคนเดียว ไม่ได้ไปกับหมอวิษณุหรอก แยกกันตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ว่าเขาก็ชวนนะ แต่ไอปฏิเสธไป ยูรู้จักหาโซ่ล่ามเอาไว้บ้างสิ ปล่อยให้มาเกาะแกะเราอยู่ได้" อิศรารีบอธิบายแล้วถือโอกาสตำหนิภีรวัส
"นอนกับเขาหรือเปล่า" ภีรวัสถามไปตรง ๆ เพราะรู้ว่าหากอิศราอธิบายอะไรให้ฟังโดยไม่ต้องคาดคั้นถาม สิ่งที่พูดมักจะเป็นเรื่องโกหกเกือบทั้งหมด
"เปล๊า" อิสราตอบเสียงสูงแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง "อยากให้นอนกับเขาหรือไง"
"ถ้าแกได้เสียกับผู้พันวิษณุนะไอ้ก้อนอิฐ ฉันจะไปนอนกับผู้พันวรุฒม์ทันที ศึกครั้งนี้ต้องห้ำหั่นกันถึงตาย" ภีรวัสทำหน้าขึงขัง ชะโงกหน้าไปพูดกับเพื่อนที่นอนหลับตานิ่งอยู่บนเตียง
ขอบตาของอิศราคล้ำราวกับอดนอน หมายความว่ายังไง...
"ว่าไงอิศ" ภีรวัสเสียงเข้ม
"เออ ๆ" อิศราทำเสียงตอบรับแต่ไม่ยอมลืมตา
ไม่กล้าสบตา อิศรานอนกับวิษณุแน่ ๆ ลองอยู่ด้วยกันทั้งคืนแบบนั้น ไม่รอดอิศราหรอก...
ภีรวัสเปลี่ยนใจ ตอนแรกที่คิดจะบอกเพื่อนว่าพันโทวรุฒม์จะไปราชการสองอาทิตย์ ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจดีกว่า แต่ก่อนอื่นขอทดสอดเสียก่อนว่าอิศรารู้เรื่องหรือไม่
"ว่าแต่นายเถอะ มัวแต่เป็นชู้กับคนของคนอื่นแบบนี้ ของตัวเองล่ะจะว่าไง"
"สัปดาห์หน้านี่ล่ะ เราจะเผด็จศึกผู้พันวรุฒม์ให้ได้ เราจะชวนผู้พันไปเที่ยวน้ำตก แกล้งทำเป็นตกน้ำให้ผู้พันลงไปช่วย แล้วก็จะปล้ำซะเลย แล้วสัปดาห์ถัดไป เขาก็จะต้องสารภาพรักเรา อิศราชนะใส ๆ" อิศราตอบอย่างมั่นใจตนเอง แต่ภีรวัสจับน้ำเสียงบางอย่างของเพื่อนได้
...อิศราดูไม่ค่อยมั่นใจมากนัก เวลาอิศรามั่นใจมากๆ มักจะตามด้วยเสียงหัวเราะเป็นชุด ๆ...
"ง่วงแล้ว หลับก่อนนะ" อิศราเปลี่ยนเป็นเสียงอู้อี้เพราะพลิกตัวซุกหน้าลงกับหมอน
"อ้าว ไม่อาบน้ำหรืออิส ขี้เหร่แล้วยังสกปรกอีก" ภีรวัสถามแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อน จมูกสูดดได้กลิ่นสบู่กลิ่นแปลก ๆ หอมกรุ่น
...ยืนยัน นั่งยัน นอนยัน อิศราอาบน้ำมาใหม่ ๆ ต้องอาบมาจากรีสอร์ท หรือไม่ก็บ้านพักของวิษณุแน่ๆ ไอ้เพื่อนตัวดี ไอ้ขี้โกง ระวังตัวให้ดีเถอะ...
ภีรวัสย่นจมูก มองอิศราตาขวาง ในใจอยากจะทุบหลังเพื่อนให้หนักๆ แล้วฟาดด้วยหมอนโทษฐานที่แหกกฏหน้าตาเฉยทั้งที่ตัวเองเป็นคนสร้างข้อตกลงขึ้นมาเอง
...อิศรายังไม่รู้ว่าวรุฒม์จะเข้าป่าไปฝึกปฏิบัติการทางการทหาร รอก่อนเถอะ จะหัวเราะให้ฟันหักตอนที่อิศราทำหน้าเหรอหราหาตัววรุฒม์ไม่เจอ...
***
English Translation (Draft)
22: Promises Made, Secrets Kept
Peeravas slung his backpack into the black four-wheel-drive pickup and let out a quiet sigh. Pol had actually driven up the mountain to fetch him—and worse, he hadn't come alone.
"Hungry yet?" Warut asked as he approached. Peeravas turned with a thin smile, shaking his head. "I was about to invite you for dinner at Khum Chao Luang restaurant."
"More delicious food, I suppose?" Peeravas said with mock concern. "If I stay here much longer, I'll definitely get fat." Despite his frequent restaurant visits, weight wasn't really a worry—he ate sparingly and mostly vegetables. "I was actually thinking of making something simple at home."
"Peer cooks well," Pol chimed in quietly, stepping up behind Peeravas.
"When will I get to taste Khun Peeravas's cooking?" Warut asked with his usual smile.
"How about today?" Pol answered for him.
"I'm exhausted. By the time we get home, it'll be evening." Peeravas put on an exaggerated show of weariness.
"But didn't you say you'd cook?" Pol pressed.
"Yes, but I was planning to make salad." Peeravas shrugged. "How can I serve guests with just salad? Two special guests deserve something special."
"Then when we return from the jungle, I'm collecting on that promise. I want a proper delicious meal," Warut concluded.
"Absolutely," Peeravas agreed.
For most of the journey back to town, Peeravas lounged back in his seat, feigning the need for rest. In truth, he wasn't particularly tired—he'd spent the day dozing and waking every two hours to record his experimental results before falling back asleep.
Pol chatted normally with Warut, occasionally glancing at Peeravas. The supposedly sleeping passenger was actually all ears, catching every word of their conversation.
"How long have you known Khun Peeravas?" Warut asked Pol quietly, his tone casual, but the person being discussed held his breath, waiting for the answer from his 'former' lover—the one whose heart he'd once broken with his own hands.
"A year or so, I guess," Pol shrugged.
"You two seem close. Never heard you mention it."
"We're just casual acquaintances. I don't really talk about it with anyone. Even Wisanu doesn't know." Pol's voice remained steady, making Peeravas silently grateful.
Warut dropped the subject and moved to other topics. Peeravas could breathe easier, and when they reached the accommodation, he quickly jumped from the truck, turning to give Pol the gentlest smile he could manage—a small gesture to bind the young man's heart.
"Khun Isara probably isn't back yet. Should I stay and keep you company?" Pol asked.
"I told you I'm not a child. I can stay home alone," Peeravas replied with a smile.
"I know you're capable," Pol said simply, then turned to tell Warut to drive on, leaving the 'capable one' standing there, brow furrowed in thought.
Pol's trying to tell me something. And if I'm not mistaken, Colonel Warut's eyes held several questions...
Damn it, is Pol going to cause trouble?
Peeravas walked up to the house, surprised to find Isara still absent. Last night, Isara had been caught in the rain and stayed overnight with Wisanu at the resort. Now evening had arrived, and he still hadn't returned.
"I guarantee nothing happened. You don't need to worry. Isara has moral principles—not like someone who secretly seduced that young doctor," Isara had insisted on his purity during a noon phone call, ending with a jab at Peeravas before hanging up.
Who would believe Isara? Staying together two-on-two at a resort with a man like Wisanu, who doesn't seem entirely innocent himself. And as for his friend—more volatile than gasoline or LPG...
Peeravas had just finished his shower when Isara returned home, dropped off by a hired pickup truck.
"I went sightseeing alone. Got back this morning, saw you weren't here, figured you were doing research. Went touring by myself—didn't go with Doctor Wisanu. We separated this morning. Though he did invite me, I declined. You should find yourself some chains, you know, instead of letting him cling to us like this." Isara rushed through his explanation, then took the opportunity to scold Peeravas.
"Did you sleep with him?" Peeravas asked directly, knowing that when Isara offered explanations without being pressed, they were usually lies.
"No!" Isara answered in a high pitch, then flopped onto the bed. "Do you want me to sleep with him?"
"If you give yourself to Major Wisanu, you brick-head, I'll sleep with Colonel Warut immediately. This war must be fought to the death," Peeravas said sternly, leaning over his friend who lay motionless on the bed.
Isara's eyes are dark-rimmed like he didn't sleep. What does that mean?
"What do you say, Isara?" Peeravas's voice turned serious.
"Mm-hmm," Isara made a sound of agreement but refused to open his eyes.
Won't meet my eyes. Isara definitely slept with Wisanu. Spending the whole night together like that—Isara wouldn't have lasted...
Peeravas changed his mind. He'd originally planned to tell his friend that Colonel Warut would be away on military duty for two weeks, but now he decided against it. First, let him test whether Isara knew about it.
"Speaking of you, always playing around with someone else's man. What about your own?"
"Next week's the time. We're going to conquer Colonel Warut. I'll invite him to the waterfall, pretend to fall in so he'll rescue me, then I'll pounce on him. The week after, he'll have to confess his love. Easy victory for Isara," Isara answered with apparent confidence, but Peeravas caught something in his friend's tone.
Isara doesn't sound very confident. When he's truly confident, he usually follows with a series of laughs...
"I'm sleepy. Going to bed now," Isara changed to a drowsy voice, turning to bury his face in the pillow.
"Hey, aren't you going to shower, Isara? You're grimy and still dirty," Peeravas asked, leaning closer to his friend. His nose caught a whiff of unfamiliar soap—sweet and fragrant.
Confirmed. Sitting confirmed. Standing confirmed. Lying confirmed. Isara showered recently—must have been at the resort or Wisanu's quarters. My dear friend, you liar. Better watch yourself...
Peeravas wrinkled his nose, glaring at Isara. He wanted to pound his friend's back hard and beat him with a pillow for breaking the rules he'd created himself.
Isara doesn't know yet that Warut's going into the jungle for military training exercises. I'll wait. I'll laugh until my teeth break when Isara makes a fool of himself looking for Warut and can't find him...
***