อิศรานอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง สลับกับการถอนหายใจเบา ๆ เป็นระยะจนคนที่นั่งอยู่บนพื้นใกล้ๆ อดบ่นไม่ได้
"รูจมูกตีบตันเฉียบพลันหรือไงอิศรา พ่นลมหายใจอยู่ได้ กระดาษเราปลิวกระจัดกระจายหมดแล้ว" ภีรวัสพูดเกินจริงๆ มือวางเอกสารรอบๆ ตัวเพื่อเรียงให้เป็นระเบียบ แล้วเขียนหมายเลขกำกับ
"เอหนึ่ง เอสอง เอสาม เอสี่ไปไหนวะ" ภีรวัสพึมพำ "บีหนึ่ง บีสอง..."
"ผู้พันวิษณุนี่จะเอายังไง ดูไปก็ชอบนาย แต่ดูอีกทีก็เหมือนจะจีบเรา นี่กะจะฟันเราทั้งสองคนเลยหรือนี่" อิศราทำเสียงสงสัย
"เจ้าชู้ ดูก็รู้ว่าเจ้าชู้แบบเนียน ๆ ตาวิบวับขนาดนั้น ซีห้า ซีหก ซีเจ็ด กราฟศูนย์หนึ่ง กราฟศูนย์สอง ฉิบหาย กราฟศูนย์สามหมึกไม่ชัด" ภีรวัสตอบอิศราแล้วเรียงเอกสารต่อ
"ที่น่าเจ็บใจก็คือผู้พันวรุฒม์ก็ดูเหมือนจะช่วยเพื่อน เช้าวันนี้มาชวนเราออกไปเที่ยว แล้วถามถึงนายว่าอยู่ไหน ตอนแรกก็นึกว่าอยากจะเจอนาย เรารึอุตส่าห์หึง ที่ไหนได้ จะมานัดนายให้ผู้พันวิษณุ"
"แล้วไม่ดีหรือ" ภีรวัสตอบแล้วนับหมายเลขเอกสารต่อ
"ก็คงดีหรอก" อิศราพูด เอียงคอคิด แล้วลุกขึ้นนั่ง มองภีรวัสตาไม่กะพริบ "แต่ว่าเรารู้สึกทะแม่งๆ เมื่อกี้ตอนที่ยูอาบน้ำ ผู้พันโทรมา ไอรึก็หลงดีใจ แต่กลับมานัดไอให้ผู้พันวิษณุเสียนี่ ยิ่งเล่ายิ่งงง ยูมีสมองมากกว่า ลองวิเคราะห์ให้หน่อยซิว่ามันหมายความว่ายังไง"
"สอง ฮื่อ ทำไมสอง" ภีรวัสพึมพำ
"หรือว่าผู้พันวรุฒม์กะจะฟันเราทั้งสองเหมือนกัน" อิสราพูดโพล่งขึ้นมาเสียงดังในทันใด
"ไอ้เตี้ย หยุดพูดได้ไหมวะ ฉันนับเลขผิดหมดแล้ว" ภีสวัสกระแทกเสียง โยนปากกาลงบนพื้น
"นับยากที่ไหน แกนับอยู่แค่เอหนึ่ง เอสอง บีหนึ่ง บีสอง ไม่เห็นถึงเอ็กซ์ วาย แซดซักที" อิศรากระแทกเสียง "มาช่วยกันคิดก่อน เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเสียตัวให้ใครก่อนดีระหว่างผู้พันวิษณุผู้ร่าเริง หรือผู้พันวรุฒม์ผู้เคร่งขรึม หรือว่า พร้อมกันเลย เป็นทรีซัม"
"ไอ้ศาลาวัดเอ๊ย คิดแบบนี้ไง สมองเลยเหลือให้ใช้สำหรับวิเคราะห์เพียงน้อยนิด" ภีรวัสส่ายหน้า
"หรือแกว่าไม่แปลก"
"แปลกนะแปลก" ภีรวัสยักไหล่ "แต่ไม่เห็นจะเป็นปัญหานี่นา หรือแกกลัวแพ้"
"เราแค่สงสัย" อิศราถอนหายใจ แล้วเอนตัวลงนอนก่อนจะเงียบไป
...เราก็สงสัยเหมือนกันอิศราเอ๊ย ขอบใจนะที่เปิดประเด็นขึ้นมา...
...วรุฒม์ไม่ใช่คนโง่ และท่าทางฉลาดกว่าที่เห็นด้วย แต่ศึกครั้งนี้เขาแพ้ไม่ได้ ต่อให้มีวรุฒม์เรียงหน้าเข้ามาเป็นกองทัพ ภีรวัสก็แพ้ไม่ได้...
...เกมนี้น่าจะเรียกได้ว่าสุดยอดแห่งเกมตั้งแต่เคยเล่นมา...
ภีรวัสตัดสินใจว่าเขาน่าจะเป็นฝ่ายบุกและลองเล่นเกมรุกดูสักครั้ง แทนที่จะนั่งใจตุ้มๆ ต่อมๆ รอว่าจะเกิดอะไรขึ้น พลซึ่งเป็นตัวแปรคนสำคัญก็ไม่น่าไว้วางใจ ตอนนี้อาจจะยังไม่ปริปาก แต่ใครจะรู้แน่ หากเขาทำอะไรโจ่งแจ้ง แสดงให้พลเห็นอย่างชัดเจนว่ากำลัง 'หว่านเสน่ห์' ให้วิษณุรัก พลอาจจะไม่อยู่เฉยก็ได้
ภีรวัสยืนอยู่หน้าอาคารเล็กๆ ในค่ายศรพิทักษ์ซึ่งเป็นหน่วยแพทย์ทหาร แต่เป็นที่เรียกกันว่า โรงพยาบาลทหาร วันนี้ดูแปลกไปเพราะมีคนเดินเข้าออกกันวุ่นวาย ชายหนุ่มเดินเข้าไปในอาคาร มุ่งตรงไปยังห้องตรวจของพันตรีนายแพทย์วิษณุ แต่ครั้นพ้นหัวมุมทางเดินก็ต้องชะงักเมื่อร่างสูงสง่าของนายทหารในชุดพรางสีเขียวซึ่งยืนอยู่กลางทางเดินหันมาเห็นและทักเขาด้วยเสียงอ่อนโยน
...วรุฒม์ ไหนอิศราบอกว่าวรุฒม์ชวนไปเที่ยว ตอนนี้ได้เวลาเลิกงานแล้วนี่นา...
"ไม่สบายหรือครับ" วรุฒม์เดินเข้ามาใกล้
ภีรวัสแกล้งไอ ทำท่าเจ็บคอเล็กน้อย แล้วเงยหน้าขึ้นยิ้มบางๆ ให้นายทหารรูปหล่อ
"วิษณุไม่ว่างครับ กำลังอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน พอดีมีอุบัติเหตุ บาดเจ็บกันหลายราย หมอกำลังช่วยกันอยู่"
"ทหารโดนลูกระเบิดกันหรือครับ" ภีรวัสไม่รู้จะถามอะไร จึงโพล่งออกไปโดยไม่คิด นึกถึงทหาร เขาก็นึกถึงรถถังกับปืนกลและระเบิด...
วรุฒม์หัวเราะเบาๆ แล้วปฏิเสธ บอกว่ารถของทหารอาสาประสบอุบัติเหตุตกเขา มีผู้บาดเจ็บสาหัสกันหลายคน แพทย์กำลังทำงานช่วยเหลือคนเจ็บอย่างเต็มที่
"ผู้พันก็คงไม่ว่างเพราะมีเรื่องนี้ เลยพาอิศราไปเที่ยวไม่ได้" ภีรวัสพูดเบาๆ
"ผมโทรไปบอกคุณอิศราแล้ว" วรุฒม์ตอบยิ้มๆ แล้วถามภีรวัสว่า "แล้วนี่อาการเป็นยังไงบ้างครับ ผมว่าไปหาหมอกันเถอะ โรงพยาบาลอำเภอก็อยู่ไม่ไกล เดี๋ยวผมจะพาไป"
"ไหนว่าผู้พันยุ่ง"
"ตอนนี้ไม่ยุ่งแล้วครับ ตอนที่บอกคุณอิสรานั้นน่ะยุ่งจริง คุณอิศราเลยไปกับพลแทน ไม่รู้ว่าเคยรู้จักกันมาก่อน คุณอิศราอยากถ่ายรูปแม่น้ำ พลเลยอาสาพาไป"
...ไปกับพลหรือ พลจะพูดอะไรกับอิศราบ้าง แล้วอิศราจะเฟอะฟะพูดอะไรออกมาแบบไม่คิดหรือเปล่า ปากยิ่งไม่มีหูรูดอยู่ด้วย...
"อ้อ พลรู้จักคุณภีรวัสด้วย โลกกลมจังเลยนะครับ ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอกันได้กลางป่ากลางเขาแบบนี้"
...เห็นด้วย กลมจริงๆ กลมจนอยากเตะให้เหมือนลูกบอล...
"ผมอาการดีขึ้นแล้วครับ" ภีรวัสยิ้ม
"อาการดีขึ้นเร็วนะครับ" วรุฒม์เปรย
"พอเข้ามาในโรงพยาบาล ได้กลิ่นยาก็รู้สึกดีขึ้นเลยครับ" ภีรวัสหัวเราะเบาๆ กับการพูดเล่นของตัวเอง "ที่จริงไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย จะหาหมอก็กระไรอยู่ อีกอย่างที่นี่โรงพยาบาลทหาร เขาไม่ตรวจพลเรือนไม่ใช่หรือครับ"
"ถ้าพลเรือนชื่อภีรวัส ผมว่าแพทย์ทหารชื่อวิษณุตรวจแน่ๆ ครับ" วรุฒม์หัวเราะเบาๆ แล้วผายมือเชิญให้ภีรวัสเดินออกไปอีกทาง แล้วพูดขึ้นว่า "ผมจะเข้าป่าพาทหารเข้าไปฝึกปฏิบัติการเกือบสองอาทิตย์ คงไม่ได้เจอคุณภีรวัสกับคุณอิศรา"
"อะไรนะ ไม่ได้นะ" ภีรวัสเผลออุทาน แต่ก็รีบกลบเกลื่อนว่า "เอ่อ ผมหมายความว่า อะไรนะ"
"ตอนแรกนึกว่าจะสบาย รอพลมาเปลี่ยนงาน ไม่ค่อยมีอะไรทำ แต่ผู้บังคับบัญชาสั่งมา ผมก็ต้องไป"
"แล้วผู้พันวิษณุ..." ภีรวัสห่วงตัวเอง
"ไม่ไปครับ มีเฉพาะผมกับพล"
...ไชโย คราวนี้วิษณุเสร็จเขา อิสราแพ้เห็นๆ ผู้พันวรุฒม์เข้าป่าสองอาทิตย์ โอกาสจะตกหลุมรักและบอกรักอิศราก็หมดไป...
...แต่ว่า พลอยู่กับวรุฒม์สองอาทิตย์แบบนั้น เกิดพลไม่รักษาสัญญา หลุดปากพูดอะไรไปล่ะ...
...จะแคร์อะไร กว่าวรุฒม์จะกลับมา เขาเชื่อว่าวิษณุต้องลงเอยกับเขาเรียบร้อยแล้ว เขาก็จะกลายเป็นผู้ชนะเกมรอบนี้ จากนั้นก็โยนทิ้งไปเหมือนคนอื่นๆ ที่ผ่านมา กลับกรุงเทพฯ อิสรากับเขาก็หาเหยื่อยรายใหม่อีก
***
Translation (Draft)
20 Doubled Games