Gece karanlığı kasabayı sardığında, Derin'in içini huzursuz eden bir his vardı. Depoda buldukları belgeler, yalnızca geçmişin sırlarını açığa çıkarmakla kalmamış; aynı zamanda birilerinin hâlâ onları izlediğini hissettirmişti.
Halil, Derin'in elini tutarak pencerenin önünde durdu.
— Gözlerin endişeyle dolu, dedi yumuşak bir sesle. — Bana güven. Seni asla yalnız bırakmam.
Derin derin bir nefes aldı, gözlerini Halil'in gözlerinde gezdirdi. O gözlerde kararlılığı, sevgiyi, cesareti gördü.
— Halil, sen yanımdayken korkularım azalıyor. Ama ya bizden güçlü bir düşmanla uğraşıyorsak?
Halil, Derin'in yüzünü elleri arasına aldı. Parmak uçları onun yanaklarına dokunduğunda, zaman durmuş gibiydi.
— O zaman da birlikte savaşırız. Çünkü ben seni kaybetmeyi göze alamam.
Derin'in gözleri doldu. İçindeki korku, Halil'in sözleriyle yerini tarifsiz bir güvene bırakmıştı. Onun kollarına yaslandığında, dışarıdaki gölgeler bile bir anlığına kaybolmuş gibiydi.
Tam o sırada, evin önünden bir ayak sesi duyuldu. İkisi de irkildi. Halil hızla pencereye yaklaştı, ancak dışarıda sadece karanlık ve rüzgâr vardı.
— Birileri bizi izliyor, dedi Halil dişlerinin arasından.
— Haklıydın… dedi Derin fısıldayarak. — Bu sırların bedeli var.
Halil cebinden küçük bir anahtar çıkardı.
— Depoda gizlenmiş ikinci bir kutu vardı. Onu almak zorundayız. Belki gerçek düşmanımızı bulmamıza yardım eder.
Derin'in kalbi hızla çarpıyordu, ama Halil'in yanında olmanın verdiği güçle başını salladı.
— Gidelim, dedi kararlılıkla. — Ne olursa olsun yanında olacağım.
Halil gülümsedi, onun alnına hafifçe dokundu.
— İşte bu yüzden seni seviyorum. Cesaretin, kalbin… ve bana duyduğun güven.
Derin utangaç bir gülümsemeyle ona sarıldı. O sarılış, sadece bir teselli değil; iki ruhun birbirine verdiği sözdü: "Tehlike ne olursa olsun, birlikteyiz."
Gece ilerlerken, dışarıdaki gölgeler onları bekliyordu. Ama içlerindeki aşk, karanlığa meydan okuyacak kadar güçlüydü.