ภัทรยังจำวันนั้นได้…
วันที่เธอนั่งร้องไห้อยู่ตรงสนามสอบ กลางแสงแดดร้อนระอุ
เขาเดินผ่านมาโดยบังเอิญ แต่หัวใจกลับถูกบางสิ่งรั้งไว้
หญิงสาวผมยาว ใบหน้าอ่อนโยน ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว และเสียงสะอื้นเบา ๆ ที่เขาได้ยินแม้จะอยู่ห่างหลายก้าว
เขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งวิ่งสวนไปพร้อมกระเป๋าสตางค์ของเธอ
เขาตัดสินใจไม่คิดให้มาก วิ่งตามจนทัน และเอากลับมาโดยไม่บอกชื่อ
> "เธอจะไม่รู้เลย...ว่าคนคนนั้นคือฉัน"
หลังจากวันนั้น เขาเก็บเธอไว้ในความทรงจำเสมอ
แม้ไม่เคยมีโอกาสได้พูดคุย แม้ไม่ได้ทำความรู้จัก
แต่เธอก็กลับกลายเป็นแรงบันดาลใจ ให้เขาก้าวไปข้างหน้า
เมื่อเวลาผ่านไป...เขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้งในที่ทำงาน
หนูนา — หญิงสาวที่เขาจำได้ไม่เคยลืม
แต่เธอ...กลับไม่เคยจำเขาได้เลย
ภัทรไม่โกรธ ไม่เสียใจ เพราะสำหรับเขา แค่ได้อยู่ใกล้เธอก็พอแล้ว
แต่วันที่เธอยืนร้องไห้ในชุดเจ้าสาว — มันคือวันที่เขาตัดสินใจจะไม่รออีกต่อไป
> "ผมจะเป็นเจ้าบ่าวเอง"
คำพูดนั้น ไม่ได้ออกมาจากความสงสาร
แต่มาจากความรักที่รอมานาน
เพราะสำหรับภัทร—หนูนาไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาอยากปกป้องชั่วคราว
แต่เป็นคนเดียวที่เขาอยากเดินจับมือไปตลอดชีวิต
Chapter 3: The Secret of the Hand She Never Remembered
Phat could still remember that day...
The day she sat crying under the scorching sun at the exam grounds.
He had just walked by — just passing — but something in his heart stopped him.
A girl with long hair, gentle features, a white blouse...
And that soft sobbing sound that somehow reached his ears despite the crowd.
He saw a man run past, carrying her wallet.
Without thinking, he chased him down, got it back, and returned it… without saying a name.
> "She'll never know… that man was me."
Since that day, she stayed in his memory.
He never spoke to her, never introduced himself,
But she became the quiet inspiration behind every step he took forward.
Years passed — and fate brought them back together at work.
Noona — the girl he never forgot.
But she… never recognized him.
Phat didn't mind. He wasn't hurt.
To him, being near her was enough.
But the day she stood crying in a wedding dress…
That was the day he decided he couldn't wait any longer.
> "I'll be the groom."
Those words weren't out of pity.
They were spoken from a love he'd held for years.
Because for Phat — Noona wasn't just someone to protect temporarily.
She was the one he wanted to hold hands with for life.