Sınıfa girerken kalbim hızlı atıyordu. Diğer öğrenciler yerlerinde oturuyor, defterlerini açıyor veya fısıldaşıyordu. Emir tahtanın önünde durdu ve sınıfa bakışlarıyla sessizlik sağladı.
— Bugün denklemleri ve stratejiyi birlikte ele alacağız, dedi.
— Önce x ve y'yi belirleyip, sonra adım adım çözüm yollarını göstereceğim.
Emir tahtaya yavaşça denklemleri yazarken, parmaklarının hareketleri keskin ve dikkat çekiciydi.
— Strateji sadece doğru cevabı bulmakla ilgili değil. İnsanları ve olayları yönetmekle ilgilidir. Bu yüzden adımları net belirlemek önemli.
Ahmet defterini açtı ve sordu:
— Hocam, ikinci adımı yanlış yaparsak ne olur?
— Hatalar öğrenmenin bir parçasıdır. Önemli olan pes etmemek, dedi Emir. (Sesi hem ciddi hem etkileyiciydi.)
Aylin kafasını kaldırdı:
— Hocam, tüm adımları sırayla mı uygulamalıyız?
— Evet, sırayla ve dikkatle. Sadece dikkatli olanlar başarıya ulaşır.
Ben defterime bakarken, kalbim hızlı atıyordu. Emir'in bakışı üzerimdeydi, ama artık soru sormuyor, sadece anlatıyordu. Bu bana hem rahatlama hem de merak hissi veriyordu.
— Zil çalacak, dedi Emir. Bugünlük ders bu kadar. Yarın daha karmaşık problemlerle çalışacağız.
— Tamam, hocam, dedik hepimiz.
— Senin gibi öğrencilerle çalışmak keyifli olacak, dedi Emir.
— Teşekkür ederim, hocam, dedim. (Kalbim hâlâ hızlı atıyor. Onun duruşu, sesi ve bakışı… hâlâ etkileyici ve gizemli.)
---