Elif'in Anlatımı
Sınıfa girerken nefesimi kontrol etmeye çalıştım, ama kalbim hâlâ hızlı atıyordu. Bugün farklı bir enerji vardı; Emir tahtanın önünde duruyor, gözleri sınıfın her köşesini tarıyor, sonra yavaşça bana kayıyordu. Onun bakışı sadece dersin ilerleyişini değil, aynı zamanda benim tepkilerimi de ölçüyordu. Defterimi açtım, kalemimi sıkıca tuttum ve dikkatle tahtaya odaklandım.
— Bugün daha karmaşık bir problem üzerinde çalışacağız, dedi Emir.
— X ve Y değişkenlerini kullanarak bir strateji geliştireceğiz.
Ahmet ellerini kaldırdı:
— Hocam, bu stratejiyi uygulamak için hangi sırayı izlemeliyiz?
— Adımları dikkatle ve sırayla takip etmelisiniz, dedi Emir.
Aylin sorusunu ekledi:
— Hocam, eğer bir adımı atlarız ne olur?
— Her adımın mantığını anlamadan ilerlerseniz, başarı garanti olmaz, dedi Emir.
Ben defterime bakarken, fark ettim ki Emir'in duruşu ve sesi, dersin ötesinde bir otorite yayıyordu. Her kelimesi, hareketi bir uyarı ve bir çekim yaratıyordu. Kalbim hızla atıyor, nefesim kesiliyordu. Ders ilerledikçe, Ali de araya girdi:
— Hocam, farklı bir çözüm yolu denemek mümkün mü?
— Mümkün, ama önce mantığı kavramalısınız, dedi Emir.
O an fark ettim; bu sadece bir ders değil, bir sınav ve bir strateji alanıydı. Emir'in kontrolü, bakışı ve sessiz ama etkileyici otoritesi, sınıfta hem gerilimi hem de çekimi doruk noktasına çıkarıyordu. Onun yanında olmak, hem heyecanlandırıyor hem de biraz korkutuyordu.
---
Emir'in Anlatımı
Elif bugün farklı bir dikkatle tahtaya bakıyordu. Onun bakışlarındaki yoğunluk, onun merakını ve zekasını gösteriyordu. Ders sadece matematik veya strateji değildi; öğrencilerin dikkat, mantık ve tepkilerini ölçmek için bir fırsattı. Ahmet, Aylin ve Ali sorularını sordular, kısa ve net yanıtlar verdim. Ama gözlerim sürekli Elif'teydi. Kalbinin hızlı atışı, ellerinin titremesi ve bakışı, onun hem merakını hem de çekimini gösteriyordu. Ona soru sormuyordum; sadece anlatıyor, yönlendiriyor ve sınıfın düzenini sağlıyordum. Bugün fark ettiğim bir şey vardı: Elif artık sadece dersle ilgilenmiyor, benim duruşum ve sesimdeki otoriteyi ve gizemi hissediyordu. Zil çaldığında sınıf boşalırken, Elif hâlâ bana bakıyordu. Onun merakı ve dikkatinin yoğunluğu, dersin ötesinde bir etkileşim yaratıyordu. Bu ders, bilgi aktarımından çok bir sınav, strateji ve çekim alanı hâline gelmişti.
---