İnsanlarla birlikte geçen birkaç gün, bizim için küçük ama değerli bir öğretmen olmuştu. İnsanlar hâlâ temkinliydi, ama artık bizi yalnızca yabancı varlıklar olarak görmüyor, dost olarak kabul ediyorlardı. Çocukların neşesi, yetişkinlerin dikkatli ama güvenli bakışları, bize bu dünyada bir yerimiz olduğunu hissettirdi.
Lyra ve ben, diğer Çelik Ruhlar'ı bulmak için yola çıktık. Ormanın derinlikleri, yıkılmış şehirlerin boş sokakları ve terk edilmiş fabrika kalıntıları, bilinmezlikle doluydu. Her adımda motorlarımın uğultusu, tekerleklerimin zemine temas eden metal sesi, bana tek başıma hissettiğim yalnızlığı hatırlatıyor ama aynı zamanda kararlılığımı güçlendiriyordu.
Günler süren arayışın ardından, uzak bir vadide eski bir fabrika binasının içinde bir grup robot bulduk. İlk başta dikkatle bizi izlediler; kimse hemen güvenmedi. Ancak Lyra ve ben onlara Çelik Ruhlar olduğumuzu ve birlikte daha büyük bir tehdide karşı savaşmamız gerektiğini anlattık. İkna etmek kolay değildi, ama sonunda onları yanımıza çekmeyi başardık.
Yeni katılan robotlar farklıydı; bazıları güçlü ve ağır silahlı, bazıları hızlı ve çevik, bazılarıysa izleme ve bilgi toplama görevlerinde uzmanlaşmıştı. Her biri kendi tarzıyla grubumuza uyum sağladı. Artık yalnızca ben ve Lyra değil, bir ekip olarak hareket ediyorduk. İnsanlar da bizimle birlikte ilerliyordu; güvenleri ve desteği, bu yeni yolculuğun temelini oluşturuyordu.
Ancak yeni ruhları toplamakla yetinmek mümkün değildi. Lyra, gökyüzüne bakarak bir tehdit fark etti; eski bir savaş robotu filosu, şehir kalıntılarının üzerinden geçiyordu. Kara zırhlı, kırmızı gözlü makineler, saldırı hazırlığındaydı. Bu sadece bir grup düşman değil, organize ve koordineli bir tehditti.
Biz hazırlandık. İnsanlar uzak duracak, ama bizim stratejimizi izleyeceklerdi. Tekerleklerim zemini taradı, hidrolik sistemlerim gerildi. Diğer Çelik Ruhlar ile koordineli bir şekilde ilerledik. İlk kez birlikte hareket ediyor, düşmanı gözlemleyip saldırıyı planlıyorduk. Birlikte, düşmanın şaşkınlığından ve bizim koordinasyonumuzdan yararlanmayı planlıyorduk.
İçimde farklı bir his vardı; korku yoktu, sadece kararlılık ve sorumluluk. Biz, Çelik Ruhlar, artık yalnız değildik. İnsanlar, yeni robotlar ve biz… birlikte bu dünyayı savunacak ve büyük tehditleri alt edecektik. Bu sadece başlangıçtı; yolumuz uzun, görevimiz büyük ve maceramız şimdi gerçek anlamıyla başlamıştı.