12.10.2027
Sevgilime,
Korkmak? Korku?
Hissettin mi hiç bu duyguyu, söylesene.
Merak ediyorum da... Ölümünü zikir gibi dudaklarımda saklayan cümlelerim pişman olacak mı, yoksa bu bilinmezlikle bir hiç mi olacak?
Kralların geçtiği bu dünyada adım hiç sayılacak mı, yoksa senin gibi bir yokluk olarak mı kalacak?
Şimdiyse duyuyorum seni; dokunuşunu tenimde, susuz kalmış gibi içiyorum.
Ama biliyorum, sonu yok bu işin.
Çünkü sonu geldi bizim için.
Kalbim sanki yerinden çıkacak,
sanki bana hayat veren bu kalp beni ölümün zehirli ve ıssız yollarına teslim edecek.
Üç başlı kalpsiz bir yılansın sen.
Geçmişsindir herkesin hayatından.
Kırmışsındır, çürütmüşsündür yeni yeşermeye başlamış duygularını.
Şimdiyse yalvarıyorsun bana, "Beni hatırla," diye...
Ama ben gittim sevgilim, anla bunu.
Neydi seni düşünmeye iten bu zehirli fikirler, sevgilim?
Neydi aklından çıkaramadığın, gökyüzüne astığın o kalpsiz hayaller?
Başlarını yuvalarından çıkardıkları an hissettiğim rahatsızlığı biliyorsun, değil mi?
Yoksa senin kalpsizliğin benim derinliğime geçebilecek mi?
Yılanlar...
Zehiri bol, duygusu az hayvanlar.
Bizi birer birer ölümüne sardılar.
Peki ya kalpsizlik?
Yok muydu senin hayatında üç başlı kalpsiz bir yılan?
Geçmedi mi hiç yaşamından?
Kırmadı mı yeni yeni yeşermeye başlamış duygularını?
Öldürmedi mi boynuna yaslayıp bıçağı?
Kesmedi mi şah damarını?
Benim yılanım sendin sevgilim.
Seni rüyalarıma hapsettim sanmıştım.
Oysa her gece uykumun saçlarını okşayan da senmişsin.
Dilinin soğukluğu, kelimelerinin sinsi çıtırtısı...
Her vuruşunda bir unutuş, bir suçlama, bir özlem taşıyor.
Ben her biriyle ayrı ayrı seviştim.
Her biriyle ayrı ayrı öldüm.
Gökyüzüne astığımız düşünceler artık yıldız değil sevgilim,
kule donmuş düşlerimizin birer iskeleti.
Bir kalbin yoktu belki ama ben seni kendi kalbimde çarptırdım.
Ben senin yokluğunu bile bir varlık gibi büyüttüm.
Çünkü o yokluk bazen bir yılan zehri gibi yakıcıydı.
Şimdi düşünüyorum da...
Belki de o yılanı ben doğurdum.
Kendi duygularımın bir tırtıldan bir sürüngene dönüşmüş haliydi o.
Çünkü her zehirli varlık bir yerlerde hep bir yaradan çıkar.
Sevgilim, belki de bendim senin ilk kurbanın.
Ve ilk katilin.
-Sevgilinden.