Sabi nila, kapag isinilang kang may gintong kutsara sa bibig, wala ka nang dapat pang hilingin. Pero ang hindi nila alam, ang gintong kutsarang iyon ay madalas na nagiging busal para hindi ka makapagsalita, at ang mansyong tinitirhan mo ay nagiging isang napakalaking display case kung saan ikaw ang pangunahing porselana.
Ako si Savannah Montenegro. Sa labas, ako ang depinisyon ng "perpeksyon." Maayos ang buhok, kontrolado ang bawat kilos, at laging nakasuot ng gown na sapat na ang halaga para makabili ng isang maliit na condo unit. Pero sa loob-loob ko? Gusto ko nang mabasag. Gusto ko nang maramdaman na buhay ako, hindi lang isang dekorasyon sa mga business deals ni Daddy.
Gabi ng anibersaryo ng kumpanya namin. Ang ballroom ay puno ng amoy ng mamahaling sampaguita, alak, at mga plastik na tawa. Habang nakikipag-kamay si Daddy sa mga investor, naramdaman ko ang isang titig na tumatagos sa likod ko. Isang titig na hindi katulad ng mga mapanuring mata ng mga matatandang sosyal. Ang titig na ito ay... marahas. Gutom.
Lumingon ako nang bahagya at doon ko siya nakita sa madilim na sulok ng bar.
Si Nikolai Volkov.
Ang kaisa-isang tagapagmana ng mga Volkov—ang pamilyang tanging pangalan pa lang ay sapat na para manginig ang tuhod ng mga negosyante sa lungtiang ito. Mafia. Sabi nila, ang mga kamay ni Nikolai ay hindi lang sanay humawak ng baril; sanay din daw itong kumuha ng kung anong gusto niya nang walang paalam.
Nang magtagpo ang mga mata namin, hindi ako huminga. Parang tumigil ang tugtog ng orchestra. Ang kanyang mga mata ay madilim, parang isang malalim na banging na kahit alam mong ikamamatay mo ang mahulog, gusto mo pa ring tumalon. Itinaas niya ang kanyang baso ng whiskey sa akin—isang tahimik na hamon.
Doon nagsimulang manginig ang sistema ko. Hindi dahil sa takot, kundi dahil sa isang "lustful" na bugso na matagal ko nang ikinulong.
Tumakas ako. Naglakad ako nang mabilis patungo sa lumang library ng bawat pamilya namin sa dulo ng pasilyo. Pagpasok ko, hindi ko na binuksan ang ilaw. Hinayaan ko ang liwanag ng buwan na pumasok mula sa malalaking bintana. Ang amoy ng mga lumang libro at leather ay tila naging kakampi ko sa katahimikan.
Pero bago ko pa man maikumot ang sarili ko sa dilim, narinig ko ang mahinang lagutok ng pinto. At ang tunog ng pag-lock nito.
"Anong ginagawa mo rito, Savannah?"
Ang baritono niyang boses ay parang haplos ng kuryente sa batok ko. Lumabas siya mula sa anino ng malalaking bookshelf. Nikolai. Naka-tuxedo siya, pero ang kurbata niya ay nakalaylay na sa kanyang leeg, at ang dalawang butones ng kanyang polo ay bukas, nagpapakita ng kanyang matigas at tanned na dibdib.
"B-bawal ka rito, Nikolai," pilit kong pinatatatag ang boses ko kahit parang sasabog na ang puso ko sa kaba. "Kapag nakita tayo ni Daddy, dadanak ang dugo sa party na 'to."
Tumawa siya—isang mababang tunog na parang ungol ng leon. "Dadanak naman talaga ang dugo, Savannah. Pero hindi dahil sa Daddy mo. Dadanak ang dugo dahil sa tindi ng pagnanasa na nararamdaman mo ngayon... at nararamdaman ko rin."
Lumapit siya sa akin. Bawat hakbang niya ay parang banta. Isinandal niya ako sa matigas na kahoy ng bookshelves. Ramdam ko ang mga kanto ng mga libro sa likod ko, pero mas dama ko ang bigat ng katawan niya na unti-unting sumisiksik sa akin.
"Rich young master... 'yan ang tawag nila sa akin," bulong niya sa tapat ng labi ko. Ang hininga niya ay amoy whiskey at panganib. "Pero alam mong mas masama ako sa iniisip mo, Savannah. At alam ko ring sa likod ng porselanang mukha mo, may isang babaeng gutom sa haplos na hindi maibibigay ng mga disente mong manliligaw."
"Nikolai, stop..." pero imbes na itulak siya, ang mga kamay ko ay kusang kumapit sa kanyang balikat. Hinawakan ko ang matitigas niyang kalamnan, ninanamnam ang init na nanggagaling sa kanya.
"Stop?" nginisian niya ako. Hinawakan niya ang panga ko, marahas pero may kasamang kakaibang ingat. "Sinasabi 'yan ng bibig mo, pero ang katawan mo, sumisigaw ng pangalan ko."
Idinampi niya ang kanyang mga labi sa leeg ko. Isang malalim na halik na nagpadama sa akin ng lahat ng uri ng "forbidden romance" na nabasa ko lang noon. Ang kagat niya sa balat ko ay nag-iwan ng marka—isang marka ng pag-aari mula sa kaaway ng pamilya ko.
"Akin ka ngayong gabi, Savannah," bulong niya habang dahan-dahang ibinababa ang zipper ng aking mamahaling gown. Ang tunog niyon sa tahimik na library ay parang isang deklarasyon ng giyera. "Gusto kong makita kung paano gumalaw ang isang 'wealthy girl' sa ilalim ko. Gusto kong marinig kung paano mo isisigaw ang pangalan ko habang dinudurog natin ang dangal ng pamilya mo."
"Nikolai... please..."
"Please what, Savannah? Please stay? O please don't stop?"
Naramdaman ko ang kanyang kamay na gumapang sa balat ko, hinahanap ang bawat sensitibong bahagi ng aking pagkatao. Ang bawat haplos niya ay may kasamang "hot and dark" na intensidad. Hindi ito pag-ibig. Ito ay pagnanasa. Ito ay paghihiganti. Ito ay ang lahat ng bagay na sinabi sa akin ni Daddy na iwasan.
Habang bumabagsak ang gown ko sa sahig at nararamdaman ko ang malamig na hangin na humahaplos sa aking hubad na balat, tiningnan ko si Nikolai. Sa dilim ng library, nakita ko ang "lust" sa kanyang mga mata—isang apoy na handa akong sunugin hanggang maging abo.
At sa unang pagkakataon sa buhay ko, hindi ako natakot mawasak. Dahil sa piling ni Nikolai, sa piling ng kaaway, doon ko lang naramdaman na hindi na ako isang porselana.
Ngayong gabi, ako ay isang babaeng nagpaparusa at nagpapaka-sarap sa tamis ng bawal na ugnayan.
***