İkisi yan yana yürürken Kaneki cebindeki bozuk paralarla oynuyordu.
"Lan ciddi soruyom," dedi. "Sen şu 300 tane gücü niye kullanmıyon?"
Suko yavaşladı. "Çünkü kullansam hikaye 3 saniyede biter aq."
Kaneki güldü. "Doğru lan, final verir kapatırız."
Suko eliyle havayı işaret etti. "Bak… bu evren şu an normal akışta. Zaman akıyor, insanlar salonda dizi izliyor, biri yolda simit yiyor. Dünya ilk defa huzurlu."
Kaneki sırıttı. "Ve bütün bu denge senin canın sıkılmasın diye."
"Kes lan."
Suko durup bir bankın üstüne oturdu. Gözleri uzaklara daldı. "Bazen diyorum… biz novel dışında olsak… ne olurduk?"
Kaneki yanına çöktü. "Muhtemelen iki boş insan."
Suko kıkırdadı. "Net."
Telefonu yeniden çıkardı. Ekran titredi. "Bak bak… yazar bizi izliyo hâlâ."
Kaneki irkildi. "Oğlum, yine mi dördüncü duvar."
Suko seslendi: "Lan yazar!"
Hava dalgalandı.
Ekran karardı, sonra yazı belirdi:
"Okuyorum."
Kaneki: "Bu ne biçim stalk aq."
Suko gözlerini devirdi. "Hikayeyi sal lan, takılıyoz işte."
Yazı silindi.
Sessizlik çöktü.
Kaneki: "Bir şey yapıcak mısın peki?"
Suko düşünür gibi yaptı. "Yok."
"Ciddi?"
"Ciddi. İlk defa güç kullanmadığım bölüm olsun."
Kaneki ayağa kalktı. "O zaman gerçek insan gibi takılalım."
"Nasıl?"
"Döner yemeye gidiyoz."
Suko ayağa kalktı. "Lan evrenler arası geçişten sonra döner mi yani."
"Hayat işte."
Yürümeye başladılar.
Bir sokak lambasının altında durdular. Gölgeleri yan yana düştü. Koskoca kozmosu ezecek güçte olan biri ve sıradan bir çocuk… aynı karede.
Suko hafifçe güldü. "Tuhaf değil mi."
Kaneki: "Ne?"
"Bunca sonsuzluk yetmedi de yanımda sana ihtiyacım oldu."
Kaneki omzunu attı. "Gücü çok olanın tek eksiği:
Dost."
İkisi sessiz kaldı.
Suko hiç patlatmadı. Zamanı bükmedi. Evren yazmadı.
Sadece yürüdü.
Ve ilk kez…
hikaye gerçekten normal aktı.