Gökyüzü ikiye ayrıldı.
Ne patlama vardı ne de kıyamet çığlığı; sadece gerçekliğin kendisi sessizce çatladı. İnsanlar hâlâ sokakta yürüyordu ama hiçbirinin yukarı bakacak gücü yoktu. Çünkü bu çatlak, gözlerle değil, varlık hissiyle algılanıyordu.
Suko boşluğun ortasında duruyordu.
Zaman ona değmiyordu.
Farklı katmanlardan milyonlarca canavar belirdi. Kimisi karanlığın içinden sürünerek çıktı, kimisi renk hatalarından oluşmuş gibiydi, kimisi sadece düşünceyle var oluyordu. Hepsi paralel evrenlerin artık kontrol edemediği artıklar idi.
Suko içinden mırıldandı:
"Bunca karmaşa… gerek yoktu."
Sadece göz kırptı.
O tek kırpış anında, tüm yaratıklar sadece öldürülmedi; varoluş defterinden silindi. Onlara ait geçmişler, anılar, neden-sonuç zincirleri komple yok oldu. Hiç doğmamış gibi evrenler kendini yeniden düzenledi. Boşluk tekrar sakinliğe büründü.
Ama bu yetmedi.
Suko düşünmeye başladı.
Ve düşüncesi, yaratmaya eşitti.
Bir fikir doğduğunda yeni galaksiler parladı. Uzay, onun zihnindeki taslağa göre büküldü. İnsanların yaşadığı dünya, neon şehirler, fantastik krallıklar, anime evrenleri… Hepsi aynı anda yeniden şekillendi.
Suko'nun gücü sınırsızdı.
Kavram yaratıyordu; bizim hayal bile edemediğimiz fikirleri doğuruyordu. Mantıksızlık, sonsuzluk, olasılıksızlık gibi şeyleri fizik yasası hâline getiriyordu.
Sonra…
10 saniyeliğine tüm gücünü açtı.
Gerçeklik dayanamadı.
Evrenlerin gövdeleri çökmeye başladı. Zaman paramparça oldu. Sebep-sonuç zinciri koptu. Tüm boyutlar üst üste bindi, varlıklar birbirinin hatırasına karıştı.
Her şey yok olmaya başladı.
Suko çatlağın merkezinde durur halde izliyordu.
"Bu da fazla oldu."
Gücünü %100 seviyesine çekti.
Tek bir hareket…
Ve her parçalanan evren geri toplandı.
Anime, manga, novel, insan dünyası, hayal edilen tüm varlık katmanları… Hepsi eskisinden daha sağlam şekilde dokundu. Zaman sıfırlandı ama çatlak kalıcıydı.
Çünkü artık kimse bilmese de:
Evrenler bir kişinin zihnine bağlıydı.
Suko arkasını dönüp çatlağın içine doğru yürüdü.
"Bir gün yine açılır."
Ve varlığı, her gerçeklikten aynı anda silindi.
Gökyüzü kapandı.
İnsanlar başını kaldırdı.
Ama hiçbir şey olmamış gibiydi.