Arda'nın Anlatımı
Ormanın derinliklerinde, araç durdu. Sessizlik etrafı sarıyor, yalnızca uzaktan rüzgârın uğultusu geliyordu. Korumalar etrafı çevirmiş, tek bir hareketi bile engellemeye hazır bekliyordu. Zehra'yı yanımda sıkıca tuttum; titremesi ve gözlerindeki korku, kontrolümün ne kadar sağlam olduğunu gösteriyordu.
— "Buradasın artık," dedim, sesi alçak ama keskin. "Bundan sonra işler benim kurallarıma göre yürüyecek."
Zehra titredi. İçimde, bu gücün verdiği soğukkanlı bir tatmin vardı. Ama dikkatli olmak zorundaydım; tek bir yanlış hareket, tüm planımı riske atabilirdi. Gölgelere bakışlarım, onun korkusunu daha da belirgin hâle getiriyor, psikolojik üstünlüğümü perçinliyordu.
— "Babası hâlâ direnebilir," diye düşündüm. "Ama artık hiçbir önemi yok. Kontrol tamamen benim."
Zehra'ya yaklaştım, sessizce ellerini tuttum. Titremesi ve çaresizliği, üstünlüğümü kuvvetlendiriyordu. Onun her nefesi, her göz kırpışı, gerilimi daha da artırıyor; sessizlik neredeyse dayanılmaz bir hâle geliyordu.
Zehra'nın Anlatımı
Kalbim göğsümden fırlayacak gibi çarpıyordu. Ormanın karanlığı ve sessizlik, içimdeki korkuyu katlıyordu. Arda yanımda sessizce duruyor, gözleri keskin ve tehditkâr bir şekilde bana kilitlenmişti. Ellerim hâlâ titriyordu, nefesim düzensizdi. Korumaların sessiz bekleyişi, hiçbir yerin güvenli olmadığını hatırlatıyordu.
— "Arda… lütfen, beni bırak," fısıldadım, ama sesi kendi korkum içinde kayboldu.
Ormanın karanlığı içeri sızarken, her adımda korkum daha da derinleşiyordu. Arda'nın sessiz kararlılığı karşısında babamın ricâları ve çırpınışları tamamen anlamsız kalmıştı. Kaçamayacak, yardım alamayacak ve tamamen onun kontrolüne teslim olacaktım.
— "Neden… neden bunu yapıyor?" diye düşündüm. Ama cevap yoktu; Arda sadece sessizce bana bakıyor, her hareketimi kontrol ediyordu. Gözlerindeki kararlılık, psikolojik baskıyı dayanılmaz hâle getiriyordu.
Arda bir adım attı ve bana yaklaştı. Ellerimi sıkıca tuttu; titremem, çaresizliğim, teslimiyetim, onun üstünlüğünü pekiştiriyordu. Karanlık, gölgeler ve sessizlik iç içe geçmişti. Artık kaçacak yerim yoktu; her nefesim, her hareketim onun kontrolündeydi.
Baskı o kadar yoğundu ki neredeyse nefes almak bile zorlaşıyordu. Zehra'nın korkusu ve çaresizliği, benim psikolojik üstünlüğümü artırıyor, her adımımı ve bakışımı daha da etkili kılıyordu. Bu an, kontrolün, korkunun ve gerilimin doruk noktasıydı; artık her şey, tamamen Arda'nın elindeydi.
---