Yıkılmış sığınaklarından geriye kalan tek şey, küllerinden doğan bir intikam planıydı. Ferkan ve Sevim, otostop ve ucuz minibüslerle, gölgeler içinde gizlenerek İstanbul'a geri döndüler. Şehir, onlara artık lüks mağazaların ve parlak ışıkların yüzünü değil, arka sokakların, unutulmuş mahallelerin ve hayatta kalma mücadelesi veren insanların yüzünü gösteriyordu. Bu, artık onların dünyasıydı.
Ferkan, Fatih'te eski bir ankesörlü telefondan Sadık Usta'yı aradığında, ahizenin diğer ucundaki ses hem şaşkın hem de endişeliydi. Sadık Usta, Ferkan'ı oğlu gibi severdi ve fabrikada dönen karanlık dedikoduları duymuştu.
"Oğlum, Ferkan, iyi misin? Neredesin?"
"Usta, anlatacak çok şey var," dedi Ferkan. "Ama telefonda olmaz. Başımız dertte. Rüya peşimizde. Ve bizim... senin yardımına ihtiyacımız var. Bize güvenli bir yer ve aklını ödünç vermen lazım."
Sadık Usta bir an bile tereddüt etmedi. Rüya'nın kendisini nasıl bir paçavra gibi kapı dışarı ettiğini unutmamıştı. Ferkan'a olan sadakati ise her şeyden üstündü. "Zeytinburnu'nda, rahmetli kayınpederden kalma boş bir atölye var. Kimse bilmez. Oraya gelin. Anahtar paspasın altında."
O gece, İstanbul'un kalabalığına karışarak, eski ve küçük bir atölyeye sığındılar. Burası onların yeni gizli karargahıydı. Sadık Usta geldiğinde, elinde sıcak poğaçalar ve bir termos çay vardı. Bu basit ikram, aylardır ilk defa bir aile sıcaklığı hissetmelerini sağladı.
Eski bir masanın etrafına oturdular. Ferkan, bildiği her şeyi anlattı. Rüya'nın hırsını, Kenan'ın nasıl kullanıldığını ve asıl planını: şirketi, yani Rüya'nın güç kalesini içeriden çökertmek.
"Rüya, her zaman paravan şirketler kullanırdı," diye söze girdi Ferkan. "Özellikle kumaş alımlarında. Faturaları şişirir, aradaki farkı yurt dışındaki gizli bir hesaba aktarırdı. Ama kanıtım yok."
Sadık Usta'nın gözleri parladı. Yüzünde bilge bir tebessüm belirdi. "Kanıtın olmayabilir," dedi. "Ama bende o kanıtların anahtarı var." Eğilip eski çantasından bir defter ve bir USB bellek çıkardı. "Rüya beni kovduğunda, ne olur ne olmaz diye tüm o sahte faturaların, o gizli hesaplara giden paraların birer kopyasını almıştım. O defterde, o bellekte... Rüya'nın bütün kirli çamaşırları var."
O an, odadaki atmosfer değişti. Artık çaresiz kaçaklar değillerdi. Ellerinde, dev bir imparatorluğu sarsacak, belki de yıkacak bir bomba vardı. Sevim, Ferkan'ın ve Sadık Usta'nın yüzündeki kararlılığı gördü. Bu, sadece bir intikam değil, aynı zamanda bir adalet savaşıydı. Ve o da bu savaşın bir neferi olmaya hazırdı.
Av, artık yön değiştirmişti. Avcılar, av olmaya doğru ilk adımı atmışlardı.