İnsanlar nerde yaşıcağını daha küçükken verirler kimisi havada, karada yada buzda ...
Bazı aptal insanlarda nerde yaşıcağını bilemez ve dünyada yok olurdu.
Benim kaderimde daha ben doğmadan önce seçilmişti.
Buzul da ... Bu alem de yaşamak zordu .
Hayatın rakiplerle dolu bazen küçücük bir altın parçası bile seni sonsuz bir girdapa sürükledi.
Herkisin gözünde bir intikam yolu vardı...
Keşke burada olmasaydım.
O intikamlar insanları soğuk Savaş yolu açardı. Gözlerinde hep bir hırs bürünmüştü . Ama kimse bunu daha farkına bile varmamış yaşayıp göçmüştü . Daha ki ben doğana kadar ...
Biz ilkel zenginleri yaşadığı herkesin nefretle intikamla dolu olan elit bir kasabada başladı .
Bu kasabada yaşamayan aptal insanlar burada olmayı hayal ederdi . Ne kadarda aptal olmayacak hayal ama bilmiyorlardı ki burası cehennemin en dibiydi ...
Bende bu insanların içindeydim ne kadar kötü ama bazı aptal insanlar bunu anlamıyordu bende onları anlamıyordum.
Ben buzul ailesi olan rekabetle büyümüş bir ailenin çocuğuydum ben onların tam tersiydim .ama bilmiyorlardı. sh.sh.shhh. sakın söylemeyin aramız iyi olmaz bu hikayenin sonu da iyi olmaz anlaştık .
Devam edelim...
Annemle babamda ikiside buz patencisi
Merak ediyoruz dimi onlar Nasıl mı tanıştı
Bu kadar rekabetin içinde ikisi de düşman dı
Ama bir birlerinide seviyorlarmışta içinden
Bla. Bla .bla. hep böyle söylerlerdi ama yalandı bir birlerini sevmiyorlardı şimdiki gibi ...
Onların evlenmesi ailelerinin bir birlerini tanıyıp evlilik gerçekleştirmelerini istiyorlardı. İstemelerinin sebebi tabi ki güçtü
Annemle babamda düşman oldukları için sahte evlilik yapmışlar. Bende bu düşmanlık içinde doğan bu evliliğin meyvesiydim.
Bu kasabada doğmuştum. daha küçükken fark etmiştim bu insanların gözlerindeki nefret ve hırsı görmüştüm. Bir an önce bu kasabayı terk etmek istiyordum ama olmuyordu.bu kasaba beni cehennemin dibine çekti. Kasaba gerçekten iğrençti
Ve bu kasabada takılıp kaldım
İnsanlardan nefret ediyorum .
Hepsi bir çuval etten ibaret aptallardı...
Ben küçükken başlamıştım buz patene
Gerçi rekabetçi bir aileden başka birşey yapmak mümkün mü ?hayır değil.
Paten sürmeyi sevmiyordum ama katlaniyordum mecburdum beni buna mecbur bırakanları da katlanmak istemiyordum boyun eğmek zorunda kalmıştım.
Hayatımın içine etmişlerdi.
Ama gözlerini hırslar büyülemişti.
bana fikrimi bile sormadılar sadece paten sürceksin dediler ve başarılı olacaksın buna da zorunlu bıraktıklar hayatı zorunlu yaşıyordum ölü gibi.
Yataktan kalktığımda eşek ölüsü derler ya o şekildim her yerim tutulmuş ağrıyor du dün
Antrenmanı fazla kaçırmıştım böyle gidersem erken emekli olucam ama ailem farkında değil
"Ah her yerim ağrıyor "
Yataktan doğrulup kalktım önce bir sıcak su banyosuna ihtiyacım var hemen kendimi küvete atmak istiyordum bugün hızlı hareket etmeliyim bugün kasabada festival olan yarışmalar vardı her yazın ortalarında yapılan yarışmalardı gereksiz önemsiz yarışmalar ki annemle babam her sene zorunlu sokuyor sanki önemliymiş gibi ...
Yarışma öğlen sonu olacaktı .hemen duşa girip çıktım ve duş sonrası bakımlarımı yaptım .
Merdivenlerden tek tek inip solana geçtim.
Annem İtalya 'dan aldığı moda dergilerini okuyor . Babam ise telefonuyla ilgileniyordu galiba haberleri okuyordu .
Tahminime göre aralarında gerginlik var
Galiba konu bendim yani buzdu ,paten di
Umurlarında değildim .
Her zaman ki gibi...
Hizmetçilerde mutfakta kahvaltıyı hazırlıyordu .
İçeri geçtim oturdum tam elime telefonumu
Aldım babam birden homurdanmaya başladı
"Antrenmanlar nasıl bugün festival var unutma o altın madalyayı almalısın bunun geri dönüşü yok". Her zaman ki gibi beni düşündükleri yok tek önemli olan o sadece bir altından yapılmış metala tapıyorlar umurlarında değilim ve hiç bir zaman da olmadım .
Burası bu kasaba cehennemdi ama bu sıcaklık bile yetmiyordu buzları eritmeye
Kasaba ya çoğu zaman buzul imparatorluğu
Derler . Alt tabaka insanlar biz onlara göre soğuk ,elit ve buz pateni yapan kişiler olduğumuz için benim taribimle burası cehennemdi ama kimse farkında değildi