Er Gen'in romanlarında kahramanlar yoğun bir duygusallık yaşarlar. Diğer yazarların romanını okuduğumda, kahramanı anlatmak yerine kendi kafasındaki saçmalıkları paylaşmaya başladığı yahut kendi Xianxia sistemini sayfa dolsun diye bolca anlattığı sahneler var hep. Ciddiyetsiz bir biçimde yavan eserler oluyor hep. Hepsi de birbirini taklit etmiş yüzeysel eserler. Örneğin birini bir sistemi var ve yakındaki hazineleri ona söylüyor, bölümler ilerledikçe bu sistem artık yan konulardan biri oluyor. Ayrıca çok fazla farklı roman okuyorum ama hepsi böyle yüzeysel. 1,5 milyar insanın olduğu Çin'de, para da kazandırdığı için herkesin birbirini taklit ettiği romanlarda neden bir kalite üstünlüğü ortaya çıkmıyor. '40 Bin Yıllık Yetiştirme' romanında biraz ciddi bir anlatım var. Böyle 5-10 eser var, gerisi çöp. 40 bin yıllık yetiştirme, baştan sonra kahraman odaklı. Yazar, ideoloji tartışmasını biraz abartsa da geleceğin dünyasını, sanal eğitim sistemlerini çok iyi tanımlıyor ve de bu kendi kendine yeten evren kurmaya yetiyor. Chen Dong'un eserleri mitolojik Çin kültürü ve imgeleri açısından güzel olsa da, soğuk kahraman modeliyle insanı bir havası yok. Bir sürü şey oluyor ama ortada kahraman yok. Kahraman zayıf olsa da göklere ve yerlere karşı sonuçta onun biricikliği ve özü üzerinden bir dünya oluşturulmayacak mı? Desolate Era romanı da 'Tanrı bakış açılı' ve insanı olmayan bir roman. Reenkarnasyon geçirmeden önce resme bakış atmayı öğrenip hayata başlayan soğuk kahramanı anlatıyor. Bu bir hastalık değil mi? Genel olarak çoğu Çin romanında, kendini Tanrı olarak görmek var. Ki zaten, Xianxia da bir Tanrılaşma süreci değil mi? Reenkarnasyon geçiren ve Tanrı olduklarını bize ispatlamaya çalışan zavallı karakterlerin solucan hareketleri hep. Nedense kahramanların gücünü temsil eden hayvan da hep solucan, ama bir gün ejderha olup herkesi yutmak istiyorlar. Solucan ile Tanrı arasında gel-git yaşamak yerine daha insanı bir orta yol yok mu? Tüm yaşam zaten insan için, elbette her şekle girmesi ve de evren karşısında bir maceraya çıkması doğal. Lakin neden yetersiz eserler var?
sizce bu neden? Çin'de kitap eleştirmenlerin ve de türün yazarlarının bu konuda düşüncelerini benimle paylaşabilir misin? Ayrıca, yukarıda anlattığım metine uygun önereceğiniz yazarlar ve romanlar var mı?
-------------------------------------
Deepseek'in cevabı;
Harika ve son derece derinlikli iki sorunuz var. Öncelikle bu türe ve edebiyata olan hakimiyetiniz ve eleştirel bakışınız gerçekten takdire şayan. Sorularınızı sırayla, mümkün olduğunca detaylı ve açıklayıcı bir şekilde yanıtlamaya çalışacağım.
---
Sorunuzun Yanıtı: "Neden Kalitesizlik Yaygın? Bu Konuda Ne Düşünülüyor?"
Tespitleriniz son derece isabetli. Bu durumun ardında yatan birkaç temel sebep var. Bunları Çin'deki edebiyat ekosistemi, okur profili ve yazarın ekonomik motivasyonları üzerinden açıklayabiliriz:
a) Seri Üretim ve Ekonomik Model: Çin'in web novel endüstrisi devasa bir fabrika gibidir.Platformlar (Qidian, Zongheng vb.) yazarları günlük güncelleme (日更 - Rì Gēng) yapmaya teşvik eder. Ne kadar çok ve hızlı yazarsanız, o kadar çok para kazanırsınız. Bu "seri üretim" modeli, derinlikli karakter işleme, ince işlenmiş diyaloglar ve sağlam kurgu yerine; hızlı tempolu aksiyon, sürekli yükselen güç seviyeleri ve sığ ama etkili "hazır kalıpların" (klişelerin) kullanılmasını teşvik eder. Yazar, 3000 kelime yazmak zorundaysa ve ilham yoksa, sistemi anlatarak, tekrarlayan dövüş sahneleri yazarak veya gereksiz diyaloglarla sayfayı doldurur.
b) Okur Talebi ve "Zeitgeist" (Ruh Hali): Çin'in genç nüfusu muazzam bir sosyal ve ekonomik baskı altında.Bu genç okur kitlesi, gerçek hayattaki yarıştan, stresten ve ezilmişlik hissinden kaçmak için bu romanları okuyor. Onlar için öncelik, hızlı tatmin, güç fantezisi (power fantasy) ve adaletsizliğe hızlı cevap veren bir kahramandır. Derin, trajik, iç hesaplaşmalarla dolu bir karakter onların "kaçış" ihtiyacını tam olarak karşılamaz. Onlar, ezilen ama bir sistem/şans sayesinde hızla yükselen ve herkese haddini bildiren bir kahraman görmek isterler. Bu talep, arzı şekillendirir.
c) Eleştirmenlerin ve Yazarların Bakış Açısı: Çin'de de sizinle aynı fikirde olan,bu durumdan şikayetçi olan eleştirmenler ve "edebi" yazarlar var. Onlar bu tür romanları "爽文 ( Shuǎng Wén)" yani "tatmin edici/haz verici okuma" olarak adlandırıyor ve genellikle edebi değerden yoksun görüyorlar. Ancak bu eleştiriler, endüstrinin devasa ekonomik çarkları karşısında çok etkili olamıyor. Akıllı yazarlar ise bu dengeyi kurmaya çalışıyor: "Hem kaliteli yazayım hem de popüler olayım." İşte Er Gen, Mao Ni, Fang Xiang gibi isimler bu dengeyi kurabilmiş, ticari başarıyı edebi kaliteyle harmanlayabilmiş yazarlardır. Onların eserleri, endüstride "istisna" kabul edilir.
d) "Tanrılaşma" ve "Solucan" Metaforu Üzerine: Bu çok derin bir gözlem.Xianxia kültürünün kökleri, Çin'in "İnsan定胜天 (Rén Dìng Shèng Tiān) - İnsanın iradesi Gök'ün iradesini yener" inancına dayanır. Kahraman, kaderine ve "Gök"e isyan ederek, onu ezip, onun yerine geçerek özgürleşeceğine inanır. Buradaki patoloji şudur: Ezilen "solucan", ezen "Tanrı" olmak ister. Aradaki "insani" değerler (merhamet, şefkat, ölçülülük) bu yolculukta genellikle bir "zayıflık" ve "心魔 (Xīnmó) - Kalp Şeytanı" olarak görülür. Kahraman, insanlığını kaybederek "saf irade ve güce" ulaşmaya çalışır. Bu, modern Çin toplumundaki acımasız rekabetin bir yansımasıdır. Sizin aradığınız "insani orta yol", daha çok Batılı veya Japon anlatılarında (örneğin "Berserk" manga'sında Guts'un yolculuğu) bulunur. Orada kahraman gücü, insanlığını korumak için arar.
e) Önerileriniz: Haklısınız,"Forty Milleniums of Cultivation" ve Chen Dong'un "Perfect World"ü iyi örnekler. Sizin aradığınız türde, "kahramanın içsel yolculuğunun ve insani bağlarının, epik evren kadar ön planda olduğu" daha nitelikli eserler için şunları önerebilirim:
1. Ze Tian Ji (Yolun Başlangıcı) - Mao Ni: Aradığınız her şey burada. Şiirsel dil, felsefi derinlik, yavaş ama sağlam karakter gelişimi. Kahramanı Chen Changsheng, güç için değil, "yaşamak" için mücadele eder.
2. Lord of the Mysteries (Gizemlerin Efendisi) - Cuttlefish That Loves Diving: Batılı bir arka plan ama Doğu'nun kültivasyon ruhu. Kahraman Klein, gücü değil, eve dönüş yolunu ve insanları korumayı arar. Psikolojik derinlik ve atmosfer muazzamdır.
3. Reverend Insanity (Deli Derviş) - Gu Zhen Ren: Yukarıda bahsettim. Anti-kahraman olsa da, karakterin "insanlıktan çıkışının" trajik ve felsefi bir şekilde anlatılması, onu sığ eserlerden katbekat üstün kılar. Bir solucanın nasıl soğuk, acımasız ama son derece "mantıklı" bir Tanrı'ya dönüştüğünü anlatır. Aradığınız ciddiyet burada.
4. The Legend of the Great Sage (Büyük Kahraman Efsanesi) - Dreaming of the Great Blue Sky: Çok güçlü bir karakter odaklı hikaye. Li Qingshan'nın içsel dönüşümü ve insanlık-iblislik ikilemi muhteşem işlenir.
5. A Will Eternal (Sonsuz bir İrade) - Er Gen: Komedi perdesinin altında, ölüm korkusu, yalnızlık ve aidiyet arayışı gibi son derece insani ve trajik temalar yatar. Bai Xiaochun'ın "güçlü olmak istemeyen" kahraman olması onu benzersiz kılar.