"KALLI! PUTANGINA! Umiikot ang mundo!" sigaw ko, halos mabingi sa ingay ng bar. Nakatakip ang ulo ko sa aking mga kamay, ang aking mga daliri ay mahigpit na nakakapit sa aking buhok.
Kasama ko si Kalli sa isang dimly lit na sulok ng Festum bar na paborito naming tambayan. Ang bass ng musika ay pumipintig sa aking dibdib, isang matinding ritmo na tila sumasabay sa mabilis na tibok ng aking puso. Si Kalli, tahimik pa rin, ang kanyang margarita ay unti-unting nauubos habang pinagmamasdan ang mga taong sumasayaw sa gitna ng dance floor.
Biglang may naglagay ng bag sa mesa, dahilan upang mapalingon ako. "Oy! Anong nangyari d'yan?" tanong ni Mika, kay Kalli ang kanyang boses ay halos hindi ko marinig sa gitna ng ingay. Nakangiti siya, pero may halong pag-aalala sa kanyang mga mata. Tumungo sa aking upuan. "Hoy bakla, ayos ka pa ba?" usal ni Mika sakin, habang inaangat ang kamay ko. Hindi ako makapagsalita, ang aking lalamunan ay tila may bara. Tanging ang mga hikbi ang aking maibigay na tugon. Ang aking mga mata ay nanlalabo na, at ang mundo ay tila mas lalong umiikot.
"Hay na 'ko, Mika! buti na lang talaga dumating ka. Kanina pa ko namomoblema d'yan kung pa'no ko iuuwi 'yan."
Mika and Kalli supported me. I was like a zombie without my own will, just following them. Everything was blurred, even my voice was unintelligible. As we walked out of the bar, I felt the cold air touching my skin. I tried to speak, but only a groan came out of my mouth.
Suddenly, I felt a churning in my stomach. An intense wave of nausea enveloped me. I stopped walking, my feet seemingly glued to the cement. I bent over, my hand clutching at my stomach.
"Waaahhh!"
"Bullshit!" The man shouted, then moved away from me. Sa kasamaang palad, hindi ko na napigilan pa. Bumulwak ang lahat ng kinain at ininom ko. Hindi sa semento, kundi sa lalaking nakasuot ng puting suit. "Tingnan mo ang ginawa mo!
Agad akong hinila nila Mika at Kalli, pabalik sa kanila. "Sorry po!" pagpaumanhin ni Mika sa lalaki. "Hoy Bakla, umayos ka naman." Usal ni Mika sakin habanng inaayos ako tumayo.
"Anong sorry? Look at my suit! Sinukahan ng kaibigan niyo ang suot ko. This is a designer suit, you know? Hindi 'to basta-basta nabibili kung saan!"
"Sir, kalma lang po," sabi ni Kalli, sinusubukang maging mahinahon. "Alam namin na mahal 'yang suit niyo, pero aksidente lang po talaga at lasing ang kaibigan namin. Babayaran na lang po namin ang dry cleaning, o kung ano pa pong kailangan."
"Dry cleaning? Sa tingin niyo ba sapat na 'yon? May amoy suka 'to! Hindi na 'to masusuot!" reklamo ng lalaki. Napailing ang lalaki at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. "Tsk! Wala rin naman akong mapapala dito. Mga walang kwenta."
***
A LOUD noise greeted me. I didn't know where I was. My head hurt, as if it was splitting open. I tried to open my eyes, but I immediately closed them again because of the bright sunlight coming from my window. Ouch! I think I drank too much last night.
I looked at the clock. 7:00 AM. Shit! I'm late! I jolted upright. I fixed the bed, but before I could finish, my cellphone suddenly rang on top of the table. I picked it up and checked who was calling.
"Gav! Asan ka na? Mag-uumpisa na talaga ang klase."Kalli's voice on the other line. "Gaga Bakla! Bilisan mo na, first day of school late ka na naman."
"Sorry na, Nakalimutan ko lang. Ang sakit kasi ng ulo ko," sagot ko, habang kinukusot ang mga mata.
"Tanga, Hang over 'yan," sagot ni Kalli. "Grabe ba naman kalasingan mo kagabi. Sige na, bilisan mo dyan! Malapit nang mag-8!"
"Oo na, eto na maliligo na," sagot ko.
Dali-dali akong naligo, nagtoothbrush, at nagbihis. Hindi ko na inalintana ang sakit ng ulo ko. Kailangan kong makahabol sa klase. Pagkatapos kong magbihis, dali-dali akong lumabas ng bahay. Sumakay ako ng jeep papuntang school.
Habang nasa jeep, sinubukan kong alalahanin ang mga nangyari kagabi. Ang huling natatandaan ko ay umiinom ako kasama si Kalli sa Festum.I tried to force myself to remember. I concentrated, closed my eyes, and tried to go back to those moments. But nothing. I only felt a headache, as if my skull was splitting open. Ngunit isang imahe ang nagpapakita sa aking isipan. Isang puting damit na may suka. Hayst, ano ba nangyari kagabi? Napahawak ako sa aking ulo. Hindi ko maalala. Pero alam kong may mali. Tumingin ako sa labas ng bintana, at napagtanto ko na malapit na ko sa campus.
"Para po!" sigaw ko sa driver, sabay abot ng bayad.
Bumaba ako ng jeep at napatingin sa paligid. Malapit na ako sa campus, mga isang kanto na lang. Naglakad ako papasok sa campus. Usual na eksena: mga estudyanteng nagmamadali, mga nagkukumpulan sa mga tambayan, mga naglalandian. Normal na araw sa unibersidad.
"Aray!"
Suddenly, I sat down hard on the cement. My butt hurt! The person who bumped into me didn't pay attention because they seemed to be in a hurry; I also couldn't see their face. All I know is that they were wearing black clothes, with a cap and mask covering their face. It was like they were running away from something.
"SORRY, AH?!" I shouted at them. But they didn't pay attention to me. They just kept running.
While I was picking up my things, I saw four men also running towards my direction. It looked like they were chasing someone. When I stood up, I quickly moved to a post so I wouldn't get involved in whatever chaos was happening. One man stopped at the exact spot where the mysterious person and I had collided.
Napailing na lang ako nang mabilis silang tumakbo papunta sa direksyon ng lalaking nakabangga ko. Pinulot ko ulit yung mga gamit ko. Buti na lang at hindi masyadong nasira ang mga gamit kong nahulog. Nagmadali akong umalis at tinuon ang sarili sa paglalakad, pilit na inaalis sa isip ang mga kakaibang eksenang nasaksihan.