Sessizliğin Çöküşü
Patlamadan sonra gökyüzü, yanık metalin gri dumanıyla kaplanmıştı. Savaşın uğultusu, birden çekilmiş dalga gibi geride sadece sessizlik bırakmıştı. Rüzgâr, yanmış zırh parçalarının arasından uğuldarken, ayakta kalan herkesin gözleri aynı noktaya kilitlenmişti: Optimus Prime.
O, savaş alanının ortasında hareketsiz duruyordu. Göğsündeki yaradan artık ışık sızmıyordu, ama derin bir yanık izi gibi hâlâ parlıyordu.
Arcee yavaş adımlarla yaklaştı. Sesi neredeyse bir fısıltıydı:
— "Bitti mi?"
Optimus başını kaldırdı, dumanın içinden uzak ufka baktı. Yanıt vermedi.
---
Kurtulanlar
Bumblebee, hasar almış gövdesinden kıvılcımlar saçarak Ratchet'e doğru yürüdü. Ratchet, harap olmuş tıbbi araç-gereçleri arasında hâlâ yaralıları ayıklıyordu. Çoğu kurtulamayacak kadar ağır hasar almıştı.
— "Kaç kişi kaldı?" diye sordu Bee.
Ratchet'in sesi boğuktu:
— "Yarısı…"
Sonra ekledi:
— "Ama bunun bedelini henüz bilmiyoruz."
---
Boşlukta Bir Fısıltı
Optimus, sessizliğin içinde bir uğultu duydu. Kulağa rüzgârın oyunu gibi geliyordu, ama kelimeler seçilebiliyordu:
"Kapılar kapanmaz… sadece bekler."
Başını çevirdi, ama etrafta kimse yoktu. Yalnızca paramparça olmuş düşman zırhları ve yanık izleri.
Gözlerini kapadı. Zihinsel labirentte gördüğü zincirler aklına geldi. Onları kapatmıştı… ama kapının ardındaki gölge hâlâ fısıldıyordu.
---
Sessizlikten Sonra
Arcee, Optimus'un yanına gelip elini omzuna koydu.
— "Komutan… yolumuza devam etmeliyiz. Bu savaş alanı bize artık hiçbir şey bırakmadı."
Optimus başını salladı, ama gözleri hâlâ yıkıntıların ötesinde, görünmeyen bir noktaya bakıyordu.
— "Bize bırakmadı… ama onlara bir şey bıraktı."
Arcee kaşlarını çattı:
— "Onlar mı?"
Optimus, alçak bir sesle:
— "Kapının ötesindekiler…"
---
Küller Üzerinde Yemin
Autobot konvoyu, ağır adımlarla savaş alanını terk etmeye başladı. Arkalarında yalnızca duman, sessizlik ve kül vardı. Optimus, en son ayrıldı; geriye dönüp bakmadı, ama göğsündeki yara derinden atmaya başladı.
"Kapılar kapanmaz… sadece bekler."
Kendi kendine mırıldandı:
— "Bekleyeceklerse… ben de beklerim."
Ve böylece savaş bitmiş gibi görünse de, yeni bir savaşın tohumları küllerin içinde sessizce filizlenmeye başlamıştı.
---