Napakalamig sa loob ng boardroom. 'Yung tipong kahit nakasuot ka pa ng mamahaling blazer at stockings, nanunuot hanggang buto 'yung ginaw ng aircon. Pero alam ko, hindi lang dahil sa centralized cooling system 'to. Ito 'yung lamig ng tensyong matagal nang namamagitan sa pamilya ko at sa mga Volkov.
"Savannah, ayusin mo 'yung upo mo. H'wag kang pahahalata na kinakabahan ka," bulong ni Daddy sa tabi ko. Hindi niya alam, hindi kaba ang nararamdaman ko. Ito ay adrenaline. Ito ay ang takot na baka sa isang maling galaw ko, sa isang maling tingin, ay sumabog ang lahat.
Bumukas ang malalaking pinto ng boardroom. Pumasok ang mga Volkov.
Nangununa ang matandang Volkov, si Yuri, na may dalang aura ng kamatayan at kapangyarihan. At sa likuran niya, narun siya. Si Nikolai.
Anak ng... bakit ba kahit sa loob ng isang pormal na meeting, mukhang handa pa rin siyang mang-angkin? Nakasuot siya ng charcoal gray suit na yakap na yakap ang matitigas niyang balikat. Malinis ang ahit, pulido ang ayos ng buhok, at ang mukha niya—parang inukit sa bato. Walang emosyon. Malamig.
Nang magtama ang mga mata namin, parang huminto ang oras. Iyon ang klase ng titig na kami lang ang nakakaalam ng ibig sabihin. Titig na nagsasabing, *"Alam ko ang lasa mo."* Titig na nagpapaalala sa akin ng bawat ungol ko sa penthouse niya ilang oras pa lang ang nakakalipas.
"Victor," bati ni Yuri kay Daddy. Isang tango lang ang isinagot ni Daddy. "Simulan na natin 'to. Ayoko nang magtagal sa kwartong kasama kayo."
"Mas lalo naman ako," sagot ni Daddy.
Umupo kami sa magkabilang dulo ng mahabang lamesang gawa sa salamin at bakal. Si Nikolai, eksaktong nakatapat sa akin. Habang nagtatalo ang mga matatanda tungkol sa port rights at shipping lanes, nanatili ang mga mata ni Nikolai sa akin.
Ang hirap palang magpanggap, 'no? 'Yung kailangan mong itago na ang lalakeng kaharap mo, na tinatawag ng Daddy mo na "hayop" at "mafia," ay ang lalakeng kakatapos lang humalik sa bawat bahagi ng pagkatao mo. Hugot na hugot ang hirap. Parang bawat salita ni Daddy laban sa mga Volkov ay sampal sa akin, dahil sa loob-loob ko, ako ang pinakamalaking traydor sa lamesang 'to.
Biglang naramdaman ko ang isang sipa sa ilalim ng lamesa. Bahagya akong napatalon pero agad kong kinontrol ang mukha ko. Tiningnan ko si Nikolai. Isang bahagyang ngisi ang sumilay sa kanyang mga labi.
Nilalaro niya ako. Sa gitna ng isang seryosong negosasyon kung saan milyon-milyong piso ang nakataya, nilalaro ni Nikolai Volkov ang apoy.
"Miss Montenegro," biglang nagsalita si Nikolai. Ang baritono niyang boses ay nagpadulot ng kuryente sa buong katawan ko. Lumingon ang lahat sa kanya. "You've been very quiet. Do you agree with your father's proposition? O baka naman... mas gusto mo ang 'terms' na iniaalog ko?"
"Nikolai, wag mong kausapin ang anak ko," banta ni Daddy.
"Bakit, Victor? She's part of the business, right? Or is she just a decoration?" Tumingin muli si Nikolai sa akin, mas lumalim ang titig, naging "hot and dark." "So, Savannah? What do you think of my offer? Mabilis ako kausap. Gusto ko, kapag nakuha ko ang gusto ko, ibinibigay ko ang lahat ng 'satisfaction' na kailangan ng partner ko."
"I think your terms are... aggressive, Mr. Volkov," sagot ko, pilit na pinapatatag ang boses. "And I don't easily submit to aggression."
"Is that so?" Nikolai leaned forward. "Sa pagkakaalam ko, lahat ng tao ay sumusuko sa tamang pressure. Depende na lang kung gaano kadiin at kung saan tinatamaan."
Naramdaman ko muli ang paa niya sa ilalim ng lamesa, dahan-dahang humahaplos sa binti ko. Napahawak ako nang mahigpit sa ballpen na hawak ko. Traydor na Nikolai. Sa harap mismo ng Daddy ko, sa harap ng pamilya niya, ginagawa niya akong makasalanan uli.
Ang "lustful" na tensyon sa pagitan namin ay parang isang kable na anumang oras ay pwedeng maputol at mag-cause ng malaking sunog. Bawat tingin niya, bawat salitang may double meaning—pasabog.
"Meeting adjourned!" sigaw ni Daddy nang hindi sila magkasundo sa presyo. "Hindi ko ibibigay ang port sa inyo! Umalis na kayo!"
Tumayo ang mga Volkov. Bago lumabas si Nikolai, lumapit siya sa akin para sa isang pormal na handshake. Pero nang magdampi ang mga balat namin, mabilis niyang naitiklop ang isang maliit na papel sa palad ko.
"Think about my terms, Savannah," bulong niya, sapat na para ako lang ang makarinig. "And wear something with a higher neck next time. Your 'necklace' is showing."
Nanigas ako. Hinawakan ko agad ang leeg ko. Buset. 'Yung concealer ko, baka nabura na sa sobrang pawis ko dahil sa tensyon.
Nang makaalis sila, binuhat ko ang bag ko at mabilis na nag-excuse kay Daddy. Pumasok ako sa banyo ng boardroom at doon, binuksan ko ang papel.
*"Penthouse. 11 PM. I missed the way you look when you're feisty. Don't be late, or I'll come get you at your balcony."*
Napahilig ako sa sink. Hugot na buntong-hininga ang pinakawalan ko. Ganito pala 'to. Isang "wealthy girl" na may "mafia" na kaaway-slash-lover. Isang "forbidden romance" na kasing init ng impiyerno pero kasing sexy ng pinaka-mahal na silk.
Bawal. Delikado. Makasalanan. Pero habang tinitingnan ko ang sarili ko sa salamin, alam ko ang sagot. Pupunta ako. Dahil sa dulo ng araw, kahit anong pino ng porselana, mas gusto nitong maramdaman ang diin ng kamay na handang bumasag dito.
Nagsisimula pa lang ang giyera. At sa giyerang 'to, ang tanging paraan para manalo... ay ang tuluyang sumuko sa pagnanasa.
***
**Gusto mo na bang ituloy ang gabi ng kanilang lihim na pagkikita matapos ang mainit na boardroom meeting?