Void, Lia'dan uzaklaşmaya çalıştı ama kız peşinden geldi. Onun enerjisi, Void'in hiç görmediği bir parlaklıktaydı. Sanki gezegenin tamamı yaşamak için ondan güç alıyordu.
Lia birden durdu ve ciddi bir ifadeyle Void'e baktı:
"Sen buraya neden geldin?"
Bu soru Void'i hazırlıksız yakaladı. İlk defa bir insan ona "kim olduğunu" değil, "neden" geldiğini soruyordu.
Void cevap vermedi.
Lia çiçeğini yere bıraktı.
"Biliyor musun… Verena gezegenindeki herkes bir amaçla doğar. Benimki de sana bağlandı gibi hissediyorum."
Void'in içinden bir enerji kıpırdadı. Sanki Lia'nın varlığı, onun sonsuz karanlığını delip içeri ışık sokuyordu.
---
Void, Lia'nın neden bu kadar özel olduğunu anlamaya çalışırken gökyüzü karardı. Uzakta devasa bir enerji belirdi. Bu, Void'in bile çok nadir hissettiği bir tür güçtü.
Bu güç, Void'i tanıyordu.
Ve Void de onu tanıyordu.
Bu varlığın adı: Null.
Null, Void'in zıttıydı. Void karanlığın kontrolüydü; Null ise boşluğun yok edici öfkesiydi. İkisi yıllar önce karşı karşıya gelmiş, Void zor da olsa hayatta kalmıştı.
Null'ın sesi gökyüzünü yarar gibi duyuldu:
"Demek hala yaşıyorsun, Void… ve bu kez yanında bir zayıf nokta var."
Lia ürperdi. İlk defa korku hissi yüzünde belirdi.
Void Lia'nın önüne geçti.
Bu hareketi bile kendisine tuhaf geldi.
Birini koruduğunu fark etti.
Null kahkaha attı:
"Kendini değiştirdiğini mi sanıyorsun? Sen sadece yok edersin. Şimdi o kızı da yok edeceğim."
Void'in içinden bir şey koptu.
İlk kez… öfke hissetti.
Gerçek öfke.
Null büyük bir enerji küresi oluşturup Lia'ya fırlattı. Void düşünmeden araya atladı.
Çarpışma Verena'yı titretmişti.
Void geri savruldu ama düşmedi.
Null şaşkınlıkla:
"Bir insan için kendini feda ediyorsun?"
Void ilk kez konuştu:
"Onu… öldürmeyeceksin."
Lia'nın gözleri büyüdü.
Void'in sesi karanlıktı ama sıcak bir titreşim taşıyordu.
Null geri çekildi:
"Bu daha başlangıç. O kız senin sonun olacak."
Gökyüzü tekrar açıldı ve Null kayboldu.
Lia, Void'e dokunarak:
"İyi misin? Sana bir şey oldu mu?"
Void sadece ona baktı.
İlk kez birinin dokunuşu ona sıcaklık hissettirdi.
Bu an… Void'in sonsuz tarihinde ilk kez bir seçim yaptığı andı.
Ve bu seçim Verena'nın kaderini değiştirecekti.
Null'ın kaybolduğu anın ardından Verena tekrar sakinleşti. Gökyüzü maviye döndü, ormandaki rüzgâr yavaşladı. Lia, Void'e yaklaşırken gözleri hâlâ endişeliydi.
"Sen… beni korudun," dedi yumuşak bir sesle.
Void cevap vermedi. Kızı neden koruduğunu bile bilmiyordu. Sadece… yapmıştı.
Lia parmaklarını Void'in göğsüne koydu. O anda etrafa hafif bir ışık yayıldı. Void şaşırdı. Bu ışık, daha önce hissettiği Verena enerjisinin aynısıydı—ama çok daha güçlüydü.
Lia geri çekilip ellerine baktı.
"Bu… daha önce hiç olmamıştı."
Void içinden gelen bir yankıyı hissetti:
Bu kız sıradan değil.
Lia derin bir nefes aldı.
"Void… sanırım içimde bir güç var. Ve o güç… seninle bağlantılı."
Void'in içinden geçen duygu bu kez sadece şaşkınlık değildi.
Bu bağlantı… tehlikeli olabilirdi.