เมื่อผมชวนเมียสวิงกิ้ง
ตอนที่ 9 เมียโดนชายเดี่ยว2คนรุมสวิงกิ้ง
ทั้งห้อง...เงียบกริบ...
ผมกลั้นหายใจ...นี่คือการเดิมพันที่ใหญ่ที่สุดของผม ถ้ามิ้นโกรธ ลุกหนี หรือด่าผม...ทุกอย่างที่สร้างมาจะพังทลาย
เคนอ้าปากค้าง...ก่อนที่มุมปากมันจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่กว้างที่สุด "เชี่ยยยยย!"
ท็อปไม่พูดอะไร...เขาวางแก้วลง...แล้วประสานสายตา...รอ
มิ้น...เธอกำลังสั่น...ผมเห็นแก้ววิสกี้ในมือเธอสั่นระริกจนน้ำสีอำพันกระฉอกเล็กน้อย ใบหน้าของเธอแดงก่ำ...แดงจนถึงใบหู เธอจ้องผมเขม็ง...แววตาเต็มไปด้วยความสับสน...อับอาย...โกรธ...และ...
...ใช่...ผมเห็นมัน...แววตา ตื่นเต้น
"นนท์...ไอ้...ไอ้คนบ้า" เธอพึมพำ
"ดื่มสิที่รัก" ผมกระซิบ...ท้าทายเธอ "ถ้ามิ้น...ไม่เคยคิด...ก็ไม่ต้องดื่ม"
วินาทีนั้น...มันเหมือนเวลาทั้งโลกหยุดหมุน
มิ้นละสายตาจากผม...ไปมองเคน...แล้วไปมองท็อป...ทั้งสองคนกำลังจ้องเธอ...จ้องเหมือนรอคอยคำพิพากษา...รอคอยการอนุญาต
มิ้นหลับตาลง...
แล้วเธอก็ยกแก้วขึ้น...
ไม่ใช่การจิบ...เธอ... กระดก...
อึก...อึก...อึก...
เธอซดวิสกี้เพียวๆ ที่เหลือเกือบครึ่งแก้ว...ลงคอไปจนหมดในรวดเดียว!
ปัง!
เธอวางแก้วเปล่ากระแทกลงบนโต๊ะกระจกเสียงดังลั่น...น้ำตาหยดหนึ่งไหลอาบแก้ม...แต่ริมฝีปากเธอกลับ...ยิ้ม
"แฮ่ก...แฮ่ก..." เธอหอบหายใจ...ความแรงของแอลกอฮอล์และความแรงของอารมณ์ตีรวนกันไปหมด "พอ...พอใจรึยัง!"
"โฮกกกกกกก!" เคนตะโกนลั่น "สุดยอด! คุณมิ้น! คุณแม่งโคตรสุดยอด! ฮ่าๆๆๆๆ!"
ท็อปไม่หัวเราะ...เขาแค่...ยิ้ม...เป็นรอยยิ้มช้าๆ ที่มุมปาก...เขายกแก้วของตัวเองขึ้น...แล้วดื่มจนหมดแก้ว...เป็นการ "ดื่ม" เพื่อเป็นเกียรติให้กับเธอ
ผม...ผมรู้สึกเหมือนเลือดทั้งตัวมันเดือดพล่าน...
"คนเก่งของนนท์"
ผมไม่รอช้า...ผมคว้าตัวมิ้นที่กำลังหอบและเมาได้ที่...ดึงเธอขึ้นมานั่งบนตักผม...หันหน้าเข้าหาผม
"นนท์! จะทำอะไร! พวกเขา...มอง" มิ้นทุบหน้าอกผมเบาๆ แต่ไม่ได้ขัดขืนอย่างจริงจัง
"ก็ให้เขามองสิ" ผมกระซิบ "มิ้นเพิ่งยอมรับเองนี่...ว่ามิ้น... ชอบ"
ผมไม่เปิดโอกาสให้เธอได้เถียง...ผมประกบปากจูบเธอทันที...
มันไม่ใช่จูบปลอบ...มันคือจูบ ประกาศศักดา
ผมบดเบียดริมฝีปากผมลงไปอย่างหนักหน่วง สอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหวานปนรสขมของวิสกี้ มิ้นจูบตอบผมอย่างบ้าคลั่ง...เธอจิกเล็บลงบนบ่าผม...นี่คือการปลดปล่อย...
"อื้อ...อืม..."
ผมจงใจจูบเสียงดัง...ผมได้ยินเสียงเคนสูดปาก "ชิ...แม่งเอ๊ย...นนท์...มึง...ต่อหน้าต่อตาเลยนะ"
ผมถอนจูบออกช้าๆ...น้ำลายของเรายังยืดเป็นสายบางๆ "ก็เกมมันจบแล้ว" ผมยิ้มให้เคน "นี่คือ...รางวัลของผู้ชนะ"
ผมหันไปหามิ้น...ที่กำลังซบหน้าแดงก่ำอยู่กับอกผม "เป็นไง...จินตนาการ...ที่มีคนดู...ตื่นเต้นกว่าเดิมไหม"
"คนบ้า...คนหยาบคาย...คนฉวยโอกาส" มิ้นพึมพำ...แต่เธอกลับ...กอดเอวผมแน่นขึ้น
"คุณมิ้นครับ"
เสียงเรียบๆ ของท็อปดังขึ้น...เราสองคนหันไปมอง
ท็อปย้ายจากอาร์มแชร์...มานั่งบนพื้น...ข้างๆ โซฟาที่เรานั่ง...เขานั่งพับเพียบอย่างสุภาพ...แต่มันคือการคุกคามที่ใกล้ชิดที่สุด
"ผม...ประทับใจคุณมาก" เขามองมิ้น "คุณ...กล้าหาญ...และ...ซื่อสัตย์...กับความรู้สึกของตัวเอง"
"ขะ...ขอบคุณค่ะ" มิ้นพูดเสียงสั่น
เคนเห็นช่อง...เขารีบลุกตามมานั่งอีกฝั่งทันที "ใช่ๆๆ คุณมิ้น...คุณคือไอดอลผมเลย...ผม...ผมนับถือ...นับถือจากใจ"
ตอนนี้...มิ้นกำลังนั่งอยู่บนตักผม...โดยมีผู้ชายแปลกหน้าอีกสองคน...นั่งขนาบอยู่บนพื้น...แทบจะแนบชิดกับขาอ่อนของเธอ
"นนท์ว่า..." ผมเริ่มเกมต่อ "มิ้นคงเหนื่อยแล้ว...นั่งบนตักนนท์นานๆ คงเมื่อย"
ผมแกล้งขยับตัว...มิ้นที่เสียการทรงตัว...เอนไปด้านข้าง...
หมับ!
มือของท็อป...เอื้อมมารองที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ...กันไม่ให้เธอล้ม
"อ๊ะ!" มิ้นสะดุ้ง
มือของท็อป...ใหญ่...อุ่น...และ... สาก...มันวางทาบอยู่บนผิวเนียนของเธอ...
ท็อปไม่ได้ชักมือกลับ...
มิ้นไม่ได้ขยับหนี...
เธอหันมามองหน้าผม...แววตาตื่นตระหนก...
"ระวังหน่อยสิที่รัก...เดี๋ยวก็ล้มหรอก" ผมพูดด้วยรอยยิ้ม "ขอบใจนะท็อป...ที่ช่วย... ประคอง...เมียกู"
ท็อปยิ้มรับ "ด้วยความยินดี...นนท์"
เคน...ที่เห็นว่าตัวเองช้าไปก้าวหนึ่ง...มองไปที่เท้าของมิ้น...ที่ห้อยต่องแต่งอยู่ข้างๆ
"คุณมิ้นครับ...รองเท้า...สวยจัง" เคนพูดขึ้นลอยๆ
มิ้นที่กำลังสับสนกับสัมผัสบนแผ่นหลัง...ก้มลงมองเท้าตัวเอง "อ๋อ...ค่ะ..."
"แต่ผมว่า...มันคง...รัด...น่าดู" เคนไม่รอช้า...เขาเอื้อมมือไปจับที่ข้อเท้าของมิ้นเบาๆ
"เดี๋ยว...จะทำอะไรคะ!" มิ้นพยายามชักเท้าหนี
"ผม...ช่วยถอดให้ครับ" เคนพูดอย่างสุภาพ...แต่มือของเขากลับบีบข้อเท้าเธอไว้แน่น "นั่งนานๆ ใส่ส้นสูง...มันจะปวด...ผม... นวด...ให้ก็ได้นะ"
มือของท็อป...ยังคงวางอยู่ที่แผ่นหลัง...
มือของเคน...เริ่มลูบไล้ที่ข้อเท้า...
และผม...กำลังโอบกอดเธอไว้จากด้านหน้า...
มิ้น...เธอกำลังถูก... ปิดล้อม...
สถานการณ์ในห้องนั่งเล่น...มันคือความฝันของผมที่กลายเป็นจริง
มิ้นนั่งนิ่งอยู่บนตักผม...ตัวแข็งทื่อ...เธอเหมือนกวางน้อยที่ถูกล้อมด้วยฝูงหมาป่า...หมาป่าสามตัว...รวมทั้งผัวเธอด้วย
"นนท์..." เธอกระซิบเรียกผม...เสียงสั่นและแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน "นนท์...ชะ...ช่วยมิ้น"
ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน...ผมกลับก้มลงไปจูบที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอ...สูดกลิ่นกายของเธอเสียงดัง...ฟืด...
"หอมจัง...มิ้นตัวหอมที่สุด" ผมพึมพำ...จงใจให้แขกอีกสองคนได้ยิน
การกระทำของผม...มันเหมือนเป็นการส่งสัญญาณ...
มือของท็อป...ที่วาง "ประคอง" อยู่บนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของมิ้น...ไม่ได้หยุดนิ่งอีกต่อไป...
นิ้วหัวแม่มือของเขา...เริ่มลูบไล้...ช้าๆ...
มันไม่ใช่การลูบแบบปลอบโยน...แต่มันคือการ สำรวจ...
เขาลูบไปตามรอยหยักของกระดูกสันหลัง...ลากนิ้วขึ้น...แล้วลากลง...ช้าๆ...เนิบนาบ...ทุกสัมผัสของเขา...มันทำให้มิ้นสะดุ้งเบาๆ
"อื้อ..." มิ้นครางในลำคอ...เธอหันมามองผมด้วยสายตาตัดพ้อ...แต่ผมก็ยังยิ้ม...และจูบที่หัวไหล่เธออีกครั้ง
ในขณะเดียวกัน...ที่ปลายเท้า...
เคน...ที่บอกว่าจะนวดให้...ก็ไม่ได้โกหก...เขานวดจริงๆ
เขารูดรองเท้าส้นสูงของมิ้นออกอย่างแผ่วเบา...แล้วโยนมันไปไกลๆ...นิ้วมือหยาบๆ ของเขา...เริ่มบีบเคล้นที่ฝ่าเท้าของเธอ...
"คุณมิ้น...เท้าเล็กจังครับ" เคนชวนคุย...ขณะที่นิ้วของเขา...เริ่มไต่ระดับขึ้นมา...
เขาบีบนวดที่ข้อเท้า...ไล่ขึ้นมาที่น่อง...
"ปกติ...นนท์...นวดให้มิ้นบ่อยไหมครับ" เคนเงยหน้าขึ้นมาถามผม...แต่สายตาของมัน...จ้องอยู่ที่ขาอ่อนขาวๆ ของมิ้น...ที่ซ่อนอยู่ใต้ชายกระโปรงจั๊มสูท
"ก็...ไม่บ่อยเท่าไหร่" ผมตอบ "นนท์ชอบให้มิ้น...นวดให้นนท์มากกว่า...ใช่มั้ยที่รัก"
"นนท์!" มิ้นตวาดผมเบาๆ...ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ถูก...ข้างหลังก็โดนลูบ...ข้างล่างก็โดนจับ...
"ผมว่า..." ท็อปพูดขึ้นมา...ทำลายจังหวะของเคน "คุณมิ้น...คงอึดอัด...ที่ต้องนั่งตักคุณ...นนท์"
เขาพูดพลาง...เลื่อนมือจากแผ่นหลัง...มาโอบที่เอวคอดของเธอ...
"มานั่งข้างล่างดีกว่าครับ...นั่งสบายๆ" ท็อปออกแรงดึงเล็กน้อย
มิ้นที่กำลังเสียการทรงตัว...และกำลังมึนจากวิสกี้...เซตามแรงดึงนั้น...
ฟุ่บ!
ร่างของมิ้น...หลุดจากตักผม...ลงไปนั่งบนพื้นพรมหนานุ่ม... ระหว่างกลาง...เคนกับท็อป
"เฮ้ย!" ผมแกล้งร้อง "ไอ้ท็อป! มึงทำเมียกูหล่น!"
"ผม...ขอโทษครับ" ท็อปพูด...แต่รอยยิ้มของเขาไม่ได้บอกว่ารู้สึกผิดเลย "แต่ผมว่า...แบบนี้...สบายกว่าเยอะ"
ตอนนี้...สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว...
ผมนั่งอยู่บนโซฟา...มองลงมา...
มิ้น...นั่งอยู่บนพื้น...พิงโซฟา...โดยมีเคนนั่งอยู่ทางขวา...และท็อปนั่งอยู่ทางซ้าย...
"คุณมิ้น...เจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ" ท็อปถาม...พลางเอื้อมมือมาจับที่หัวไหล่ของเธอ...แกล้งทำเป็นปัดฝุ่น...แต่มือของเขา...กลับเลื่อนต่ำลงมา...บีบที่ต้นแขนเนียนของเธอเบาๆ
"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ" มิ้นตอบ...เธอพยายามขยับตัวหนี...แต่ก็ติดเคนที่อยู่อีกฝั่ง
"จริงด้วย...เมื่อกี้ล้ม...ผมว่า...ขาคุณมิ้น...อาจจะช้ำ" เคนพูดขึ้นบ้าง...แล้วไม่รอช้า...เขาวางมือลงบน... ต้นขาอ่อน...ของมิ้นที่โผล่พ้นชายผ้าออกมา
"อย่านะคะ!" มิ้นร้อง...พยายามปัดมือเขาออก
"ผมแค่จะดูให้...ว่าช้ำรึเปล่า...คุณมิ้น...ผิวขาวขนาดนี้...โดนอะไรนิดหน่อยก็ช้ำแล้ว" เคนพูด...แต่มือของเขากลับ...ลูบไล้...ขึ้นมาสูงขึ้น...สูงขึ้น...
"นนท์!" มิ้นหันมาขอความช่วยเหลือจากผม...น้ำตาคลอ
ผมยิ้ม...
"ใจเย็นสิที่รัก...เพื่อนๆ เขาก็แค่... เป็นห่วง" ผมพูดช้าๆ ชัดๆ "เคน...ท็อป...พวกมึงก็...เบาๆ มือหน่อย...เมียกู...บอบบาง"
คำพูดของผม...มันคือการไฟเขียว...
เคนยิ้มกว้าง...เขาไม่ลูบแล้ว...แต่เขากลับ... บีบ...ต้นขาอ่อนของมิ้น...แรงๆ
"อ๊ะ!" มิ้นร้องออกมา
ในขณะเดียวกัน...ท็อป...ที่เห็นมิ้นกำลังสนใจเคนอยู่...เขากลับเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบ...
เขาโน้มตัวเข้าไป...ใกล้ซอกคอของเธอ...
"คุณ...ผมหอมจัง" ท็อปกระซิบ...
แล้วเขาก็... จูบ...
เขาจูบที่หลังใบหูของมิ้น...จูบแผ่วเบา...แต่ดูดดื่ม...
มิ้นตัวแข็งทื่อ...เธอตกใจจนร้องไม่ออก...
"เชี่ย...ไอ้ท็อป! มึง...มึง... เริ่ม...ก่อนกู!" เคนโวยวาย...
เคนไม่ยอมแพ้...เขาก้มหน้าลง...แล้วจูบลงไปที่... ขาอ่อน...ของมิ้นที่เขากำลังบีบอยู่...
ตอนนี้...เมียผม...กำลังโดนผู้ชายสองคน...รุมเล้าโลม...จูบจากทั้งด้านบน...และด้านล่าง...
ส่วนผมน่ะเหรอ...
ผมนั่งมอง...ยกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่ม...และรู้สึก... เสียว...อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต