เย็นวันเสาร์ที่อากาศเย็นสบาย
เคนตะขี่จักรยานคู่ใจมาส่งเอกสารให้ฮิโตมิที่บ้านเธอเป็นครั้งแรกหลังจากที่เธอป่วยเป็นหวัดจนต้องขาดเรียนไปทั้งวันเขาแอบคิดถึงภาพเธอในชุดนอนที่เคยเห็นในใจและอยากเช็คดูว่าสุขภาพของเธอดีขึ้นบ้างหรือยัง
บ้านหลังเล็กสไตล์สแกนดิเนเวียของฮิโตมิดูน่ารักและอบอุ่นป้ายชื่อหน้าบ้านเขียนว่า “สึซึมุระ” อย่างชัดเจนเคนตะเช็ค ข้อมูลมาล่วงหน้าแล้วบ้านหลังนี้ก็ไม่ไกลจากโรงเรียนอยู่ใกล้กับบ้านเขาเดินเพียง 15 นาทีเท่านั้น
เขากดกริ่งด้วยความประหม่าเล็กน้อยเพราะปกติฮิโตมิไม่เคยอนุญาตให้เขาเข้าใกล้บ้านเลยแต่ครั้งนี้เป็นแค่การส่งเอกสารที่ต้องส่งให้เธอ ที่ได้รับการร้องขอจากเพื่อนร่วมชั้นของเธอ เขาคิดว่าคงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
หลังจากกดกริ่งไปสองครั้งแล้วไม่มีเสียงตอบรับเคนตะจึงคิดว่าเธออาจจะไม่อยู่บ้านกำลังจะหยิบเอกสารใส่ตู้ไปรษณีย์เพื่อกลับทันใดนั้นเสียงฝีเท้าวิ่งลงบันไดดังตุบ ๆ ก็ดังขึ้นจากด้านใน
ประตูเปิดออกอย่างรวดเร็วฮิโตมิแสดงตัวออกมาพร้อมใบหน้าเปื้อนความงัวเงียดูเหมือนเพิ่งตื่นนอนผมหลุดยุ่งเล็กน้อย แต่ใบหน้าน่ารักยังคงสดใส
“เฮ้ เคนตะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
เธอถามด้วยน้ำเสียงงัวเงียแต่เสียงสั่นและตาแดงก่ำเพราะหวัด
“อ้อ ฉันเอาเอกสารที่เพื่อนร่วมชั้นเธอขอร้องให้มาส่งให้นะ เธอยังเป็นหวัดอยู่รึเปล่า?”
เคนตะถามอย่างเป็นห่วงฮิโตมิสวมชุดนอนบางเบาตัวเสื้อเปิดเผยให้เห็นหน้าอกคัพ H ที่โผล่ชัดเพราะไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในหัวนมสีชมพูอ่อนจางโผล่พ้นขอบผ้าทำให้เคนตะรู้สึกเลือดสูบฉีด
เขาต้องรีบละสายตาไปทางอื่นทันทีอย่างเขินอายปะปนไปด้วยความตื่นเต้นอย่างลึกซึ้ง
“เอ่อ ใช่ ตอนนี้ไข้ฉันก็ลดลงแล้วฉันคิดว่าวันพรุ่งนี้จะไปโรงเรียนได้ ทำไมเธอไม่ส่งข้อความมาก่อนละ”เธอแอบเขินหน้าแดง
“ขอโทษนะ ฉันแค่อยากจะแอบทำเซอร์ไพรส์เธอ”เคนตะตอบด้วยรอยยิ้ม
ฮิโตมิหน้าแดงเขินรู้สึกทั้งดีใจและขัดใจที่เคนตะโผล่มาโดยไม่บอกล่วงหน้า
“ขอโทษนะ ฉันถูกบอกไม่ให้มาบ้านเธอดังนั้นฉันขอโทษที่รบกวนเธอจริงๆ”เคนตะพูดยอมรับความรู้สึกผิด
“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้นฉันดีใจมากที่เคนตะมาเยี่ยมจริงๆ ฉันอยากให้เธอขึ้นมาที่ห้องฉันหน่อยจะได้เลี้ยงอะไรสักหน่อยแต่แม่ฉันคงกลับมาเร็วๆ นี้...”ฮิโตมิพูดราวกับลังเลและกลัว
เคนตะสังเกตเห็นว่าเธอดูเหมือนไม่อยากให้เขาเจอแม่เลย
“ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะกลับบ้านแล้วดีใจที่ฮิโตมิออกมาเจอ”เขาพูดอย่างใจดี
“ขอโทษจริงๆ แต่ว่า… แค่...เข้ามาข้างในหน่อยสิ”ฮิโตมิรีบใส่รองเท้าแตะบางๆแล้วดึงเคนตะเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
ปิดประตูหลังเขา
บรรยากาศในบ้านอบอุ่น เคนตะกอดเธอแน่น จูบกันอย่างดุเดือด ริมฝีปากดูดดุน ลิ้นพันเกี่ยวกัน น้ำลายไหลเยิ้มใจเขาหวิวหวั่นแต่ก็สุขสุดๆ
เขารู้สึกถึงความร้อนจากริมฝีปากนุ่มของเธอที่บดเบียดเข้ามา ลิ้นของเธอเลื้อยพันรอบลิ้นเขา ราวกับกำลังชิมรสชาติหวานฉ่ำที่ซ่อนเร้น ริมฝีปากทั้งคู่บดเบียดกันอย่างหนักหน่วง
เคนตะดูดริมฝีปากล่างของเธอเข้าไปในปาก กัดเบาๆ ทำให้ฮิโตมิครางแผ่วเบา ลิ้นของเขาสอดลึกเข้าไปในปากเธอ สำรวจทุกซอกมุม แลกเปลี่ยนน้ำลายที่ไหลย้อยเยิ้มลงคอ ลมหายใจร้อนผ่าวของทั้งคู่ผสมผสานกันจนแทบแยกไม่ออก
เธอจิกเล็บลงบนหลังเสื้อเขา ขณะที่เขากดร่างเธอเข้ากับผนังบ้าน จูบลึกซึ้งยาวนานราวกับเวลาหยุดนิ่ง ความหิวกระหายที่สะสมมานานระเบิดออกมาในจูบนี้ ริมฝีปากเธออ่อนนุ่มแต่ร้อนแรง กัดตอบเขาเบาๆ เพื่อยั่วเย้า ลิ้นทั้งคู่พันกันอย่างดุเดือดราวกับกำลังต่อสู้เพื่อครอบครองกันและกันน้ำลายไหลลงคางเธอ ทำให้ใบหน้าเปียกชื้นและเร่าร้อนยิ่งขึ้น
มือของเขาเลื่อนลูบก้นกลมกลึงของเธอผ่านชุดนอนบางเบา นิ้วกดลงบนเนื้อนุ่มที่ยืดหยุ่น สัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนที่แผ่ซ่านจากผิวหนังเรียบเนียน ฮิโตมิครางแผ่วเบาในคอเขา ร่างกายสั่นสะท้านเบาๆ
“ไม่นะ ถ้าทำแบบนี้ ฉัน...จะเปียกนะ...” เสียงหวานของเธอดังแผ่วเบา เธอรู้สึกถึงความชื้นที่เริ่มซึมออกมาจากระหว่างขา
“ฉันแค่อยากจูบเธออีกนาทีเดียวแล้วกลับบ้านนะ ขอสัมผัสก้นนุ่มๆ ของฮิโตมิหน่อย” เคนตะพูดยั่วยวน นิ้วของเขาบีบเบาๆ ที่ก้นเธอ ทำให้เธอแอ่นตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม
“แค่แป๊บเดียวก็พอ โอเคไหม?” ฮิโตมิร้องตอบเขินๆ
เธอรู้สึกถึงความแข็งที่กดทับหน้าท้องเธอจากเป้ากางเกงของเขา เคนตะสอดมือผ่านช่องว่างในชุดนอน สัมผัสก้นอุ่นๆ ของเธอโดยตรง นิ้วลูบไล้ตามร่องก้นที่เรียบลื่นมือของเธอก็ลูบไล้เป้ากางเกงของเขา
ปลายนิ้วกดลงบนความแข็งที่กำลังบวมเป่ง เธอรูดซิปลงช้าๆ แล้วสอดมือเข้าไปจับแท่งเนื้อร้อนผ่าวนั้นไว้ในอุ้งมือ บีบเบาๆ ทำให้เคนตะครางออกมา ใจทั้งคู่ลอยไปไกลเหมือนไม่สนโลกนี้สักนาที
น้ำหล่อลื่นจากส่วนลึกของเธอไหลเยิ้มลงมาตามต้นขา ขณะที่เขารู้สึกถึงความชื้นนั้นเมื่อนิ้วเลื่อนต่ำลงไปสัมผัสจุดเปราะบาง
แต่แล้ว... ประตูบ้านหมุนเปิดดังกริ๊ก! ทั้งคู่ตกใจ รีบดึงตัวออกห่างกัน
ผู้หญิงผมบลอนด์สั้นย้อม สีสันจัดจ้านสวมเดรสสีแดงรัดรูปที่เน้นสัดส่วนอย่างชัดเจนโผล่เข้ามาในบ้านร่างกายเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดที่ยากจะเพิกเฉย
ผิวเนียนขาว หน้าอกมหึมาที่ดูใหญ่กว่าคัพ H ของฮิโตมิหลายเท่า ประมาณคัพ J
เนินอกอวบอิ่มโผล่พ้นคอเสื้อต่ำ ราวกับกำลังเชิญชวนให้สัมผัส เธอหยุดและมองเคนตะกับฮิโตมิที่กำลังกอดกัน ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แฝงความยั่วยวน
“โอ้ พระเจ้า ฉันเห็นมีจักรยานที่มีกระเป๋าของเด็กผู้ชายอยู่ข้างใน เลยเดาได้เลยว่าเกิดอะไร”
โฮนามิพูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่น สายตาเธอกวาดมองไป่ร่างของเคนตะ ฮิโตมิหน้าแดงก่ำ ตกใจอย่างมาก
“แฟนของฮิโตมิเหรอ? ยินดีที่ได้รู้จักนะฉันแม่ของเธอ ชื่อโฮนามิ” เธอยื่นมือออกมาเพื่อทักทาย ด้วยรอยยิ้มที่ดูเด็กและน่ารักจนไม่เชื่อว่าเป็นแม่คน ใบหน้าของโฮนามิมีเสน่ห์ แฝงความเร้าร้อนแบบผู้ใหญ่ที่แตกต่างจากฮิโตมิอย่างเห็นได้ชัด
ผมสีบลอนด์ย้อมโดดเด่น เธอดูคุ้นตาเคนตะมากแต่คิดไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน “เฮ้ แม่ ทำไมวันนี้แม่แต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้?”
ฮิโตมิตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงรีบร้อนราวกับพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ “วันนี้มีถ่ายรูปพิเศษน่ะจ้ะ” โฮนามิตอบแล้วยิ้มอย่างซุกซน ตากวาดมองเคนตะอย่างลึกซึ้ง สายตาเธอหยุดอยู่ที่เป้ากางเกงของเขาที่ยังคงตุงเล็กน้อยจากความตื่นตัวก่อนหน้า
ฮิโตมิรีบพูดรวบรัด “นี่แฟนหนูเองนะชื่อเคนตะ วันนี้เขามาเอาเอกสารมาให้ หนูจะขอบคุณเขาก่อนแล้วก็ให้เขากลับนะ ขอบคุณนะเคนตะ เจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้นะ”
สายตาของฮิโตมิเต็มไปด้วยความอ้อนวอน “กลับบ้านเดี๋ยวนี้ อย่าอยู่นานเกินไปนะ!” เธอดูเหมือนจะกลัวว่าเคนตะจะเจอแม่มากเกินไป
โฮนามิยิ้มหวาน ไม่สนใจคำพูดของฮิโตมิ “ไม่ดีเลยจริงๆ แฟนเธอมาไกลขนาดนี้ แต่ปฏิเสธที่หน้าประตู ฉันจะชงชาให้เธอ แล้วให้ฮิโตมิขึ้นไปพักบนห้องนะ”
“เอ่อ ฉัน...” ฮิโตมิพยายามขัดถ้อยคำ
“ไม่ต้องดื้อนะต่อให้เธอไม่ไปโรงเรียนก็ต้องพักผ่อนบ้าง” โฮนามิพูดจบตัดบท
“แต่... ฉันจะ...”
“รีบขึ้นไปพักผ่อนเถอะนะ” โฮนามิบังคับด้วยท่าทางอ่อนโยนแต่เด็ดขาด ทำให้ฮิโตมิต้องถอยห่างด้วยสายตาเคลือบแคลงเมื่อฮิโตมิขึ้นบันไดไป เคนตะรู้สึกถึงความประหม่าและสับสน
โฮนามินั่งใกล้เคนตะ แล้วยิ้มราวกับมีแผนบางอย่าง เธอไขว้ขา ทำให้ชายเดรสเลื่อนขึ้นสูง เผยให้เห็นต้นขาเนียนขาวและขอบกางเกงในลูกไม้สีแดงที่แอบโผล่
"ขอโทษนะที่ลูกสาวเป็นแบบนี้ฮิโตมิคงจะต้องให้เธอดูแลเเบบนี้เสมอเลย"
“อา ไม่ใช่หรอก ผมต่างหากที่รู้สึกได้รับกรดูเเลอย่างดีเสมอมา” เคนตะตอบอย่างสุภาพ แต่ในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและสับสนที่เจอแม่เลี้ยงที่สุดแสนเซ็กซี่แล้ว
“เชิญเข้ามาเถอะ ถ้ารั้งเธอไว้นานเกินไป ฮิโตมิอาจจะอิจฉาได้” โฮนามิหัวเราะเสียงหวาน
“ดังนั้นอย่างน้อยมาต้อนรับเธอด้วยการดื่มชากันสักหน่อยนะ...” เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้ หน้าอกอวบอิ่มเบียดเข้ากับแขนเขาทำให้เขารู้สึกถึงความนุ่มและอุ่นร้อนนั้นอย่างชัดเจน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยแรงดึงดูดและความลุ่มหลง
“เธอไม่เคยแนะนำฉันให้รู้จักเลยทำให้ฉันสงสัยว่ามีเธอแฟนจริงๆ รึเปล่า แต่ถ้าเขาเป็นคนดีและน่ารักแบบเธอนี่ ฉันก็คงอยากเจอตัวเธอเร็วกว่านี้นะ”
“ผมไม่น่ารักเลยครับ” เคนตะปฏิเสธเล็กน้อย
“บางทีแม่กับลูกก็อาจจะมีรสนิยมคล้ายกันนะ...” โฮนามิมองเคนตะด้วยตายิ้มเธอเลื่อนมือมาวางบนต้นขาของเขา กดเบาๆ ราวกับกำลังทดสอบปฏิกิริยาเขา
“ว่าแต่ ตอนนี้... เคยมี... ความสัมพันธ์แบบนั้นกับฮิโตมิ หรือยัง?” เคนตะตกใจจนสำลักกาแฟเกือบหก
“อืม ก็นะครับ...” เขาตอบอย่างอึกอัก
“โอ้ ปฏิกิริยาอย่างนั้น ฮ่าฮ่าฮ่า ขอบคุณนะ ฉันหวังว่าผู้ชายจริงใจเเละดีอย่างเธอจะเป็นคนแรกของฮิโตมิ”
โฮนามิยกแขนไขว้บนหน้าอกอย่างยั่วยวน ทำให้เนินอกเด้งขึ้นลงเบาๆ
เธอเลียริมฝีปากช้าๆ ราวกับกำลังจินตนาการถึงฉากนั้น “แล้วพวกนายมีอะไรกันที่ไหนล่ะ? บ้านนาย? หรือที่บาร์คาราโอเกะ?”
“เอ่อ นั่นคือ...” เคนตะพยายามเลี่ยงคำตอบ
“ฉันเดาว่าน่าจะเหมือนกันหมด ที่เปิดโอกาสเยอะที่สุดก็มักจะเป็นที่ๆ มีความลับหรือสถานที่ที่ลับตาคนใช่มั้ย?” โฮนามิหัวเราะชอบใจแล้วหยิบสมาร์ทโฟนออกมาเธอโน้มตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม
จนเคนตะได้กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นตัวหอมหวานที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรง “เรามาแลกข้อมูลติดต่อกันหน่อยไหม?” โฮนามิพูดอย่างจริงจังพร้อมส่งสายตาที่กวาดค้น
เธอเลื่อนมือขึ้นมาลูบแขนเขาเบาๆ นิ้วไล้ไปตามกล้ามเนื้อ
“ต่อไปนี้ ฉันจะอยู่ห่างบ้านทุกครั้งที่คุณกับฮิโตมิต้องการเวลาส่วนตัวพอ รู้เรื่องเธอแล้ว ก็ไม่ต้องปิดบังอะไรอีกใช่มั้ย?” เคนตะอึ้งไปครู่หนึ่ง
“เอ่อ แต่ถ้าอย่างนั้น ฮิโตมิเป็นคนติดต่อกับคุณไม่ดีกว่าหรอครับ?”
“โอ้ ไม่ใช่แบบนั้น” โฮนามิแก้ไขอย่างใจเย็น
“นี่คือการแลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อที่ฉันให้เธอใช้บ้านหลังนี้เป็นเลิฟโฮเทล” เธอนั่งชิดเคนตะ กลิ่นน้ำหอมหวานเจือจางลอยฟุ้งเต็มห้อง
เธอใกล้มากจนเขารู้สึกถึงลมหายใจและความร้อนจากเรือนร่าง เธอก้มลงกระซิบใกล้หูเขา
“ลองจินตนาการสิ... เธอกับฮิโตมิ เปลือยกายกันในบ้านหลังนี้ โดยไม่มีใครรบกวน... หรือบางที ฉันอาจจะแอบมองอยู่ก็ได้นะ”
“อ้อ แน่นอน ฉันจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้ ไม่ให้ฮิโตมิรู้เรื่องนี้ โอเคไหม?”
“อ่า ใช่ครับ แต่...เรื่องแบบนี้...”
“ไม่ต้องกังวล ถ้าทุกอย่างราบรื่น เราก็จะเป็นครอบครัวกันอย่างเป็นทางการ มันไม่ปกติที่แม่เเฟนกับลูกเเฟนจะติดต่อกันบ่อยๆ” โฮนามิยิ้มเจ้าเล่ห์
เธอบังคับให้เคนตะแลก LINE กับเธอใส่เบอร์โทรศัพท์ลงในโทรศัพท์ของเขาเองขณะที่ทำ เธอจงใจเบียดตัวเข้ามา หน้าอกอวบอิ่มกดทับแขนเขา ทำให้เขารู้สึกถึงความนุ่มยืดหยุ่นและหัวนมที่แข็งขึ้นเล็กน้อยจากความตื่นเต้น
คืนนั้น – สายจากฮิโตมิ เสียงโทรศัพท์ของเคนตะดังขึ้น ฮิโตมิโทรมาด้วยน้ำเสียงเครียด
“เคนตะ แม่ฉันพูดหรือทำอะไรแปลกๆ กับเธอไหมทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ?”
เคนตะตอบอย่างฝืนใจ
“ไม่มีอะไรหรอกฮิโตมิ ทุกอย่างเรียบร้อยดี” แต่ในใจเขารู้ดีว่าเรื่องราวนี้เพิ่งเริ่มต้น และความลับของฮิโตมิที่ซ่อนไว้กำลังจะพาเขาไปสู่ทางเลือกที่เต็มไปด้วยอันตราย