Jane Teyze'nin kapısı önünde nefes nefese kalmıştım. Anahtarı elimde sıkı sıkı tutuyordum. Bu anahtarı Jane Teyze bana acil zaman olursa kullanayım diye vermişti, şimdiyse tam zamanıydı.
Kapıyı açtığımda burnuma keskin bir koku çarptı. Küf ve... bir şey daha. İlaç gibi. Salonun halini görünce donakaldım. Eşyalar darma dağınık, halının üzerinde kırık bir şarap şişesi ve kan lekesi. Oysa ki Jane Teyze içki içmezdi.
"Jane Teyze?" diye seslendim, sesim titriyordu.
Mutfak daha da kötüydü. Buzdolabının kapağı açık, yiyecekler yerlere saçılmıştı. Tezgâhın üzerinde tuhaf bir şey fark ettim, babamın kaybolmadan önce kullandığı ilaçlardan biri.
Kutusunun üzerinde el yazısıyla "sabah akşam birer tane" yazıyordu.
Yatak odasına doğru ilerlerken ayaklarım sürünüyordu. Kapı aralıktı. İçeriyi görmek için fenerimi çevirdiğimde...
Duvarda kanlı harflerle "HEPİMİZ GÜNAHKARIZ." yazıyordu.
Tam o sırada gardırobun içinden bir hışırtı geldi. Elim ağzıma gitti. Yavaşça yaklaştım, tokmağı tutup aniden açtım.
İçeride Jane Teyze korkudan titreyerek oturuyordu. Yüzü mosmor, dudakları çatlamıştı.
"T-Travis, o geri döndü..." dedi. Sesi o kadar az çıkıyordu ki neredeyse duyulmuyordu.
"Kim döndü teyze?"
Parmakları koluma yapıştı:
"Baban asla gitmedi ki evladım. Duvarın içinde yaşıyor."