ชีวิตในบ้านนักบวชอาจจะไม่สะดวกสบาย แต่หัวใจของหนูนาเต็มไปด้วยความหวัง
เธอได้เรียนจบ ม.6 ผ่านระบบเทียบเท่า และสมัครเรียนหลักสูตรผู้ช่วยพยาบาล
ทุกวันที่ได้ดูแลผู้ป่วย เธอยิ่งรู้สึกว่า…
> "นี่แหละ… การใช้ชีวิตเพื่อผู้อื่น คือคำตอบของหัวใจหนู"
แต่วันหนึ่ง ข่าวร้ายจากบ้านก็เดินทางมาถึง
แม่ของเธอล้มป่วยกะทันหัน — โรคเบาหวานกำเริบจนต้องตัดขา และต้องมีคนดูแลตลอดเวลา
ซิสเตอร์เอเลมองหนูนานิ่งๆ แล้วพูดเพียงคำเดียว
> "กลับไปดูแลท่านเถอะลูก… เพราะรักแท้ เริ่มต้นจากบ้าน"
น้ำตาหนูนาไหลเงียบๆ ขณะเก็บของ
เธอไม่รู้เลยว่า การกลับไปครั้งนี้ จะเปลี่ยนชีวิตของเธอทั้งหมด
ที่บ้าน หนูนาต้องดูแลแม่ในทุกเรื่อง — เปลี่ยนผ้าอ้อม ทำแผล สวดภาวนา
แต่เธอก็ยังไม่ละทิ้งกระแสเรียก
เธอหางานพาร์ตไทม์รับดูแลผู้ป่วยตามบ้านเพื่อส่งตัวเองเรียนต่อ มสธ.
ผู้ป่วยบางคนเป็นผู้สูงอายุที่ไม่มีลูกหลาน
บางคนเป็นเด็กติดเชื้อ HIV ที่ไม่เคยรู้จักคำว่า "รัก"
หนูนารับมือกับชีวิตที่เต็มไปด้วยน้ำตา — ทั้งของคนไข้ และของเธอเอง
คืนหนึ่ง
เด็กหญิงคนหนึ่งกุมมือเธอไว้แน่น และพูดว่า
> "ถ้าหนูตาย หนูจะไปอยู่กับพระเยซูไหมคะ?"
หนูนาไม่ตอบทันที เธอก้มลงจูบหน้าผากเด็กคนนั้น แล้วสวด
> "ขอให้หัวใจเล็กๆ ดวงนี้ได้กลับบ้านอย่างสงบ"
และนั่นคือคืนแรกที่เธอร้องไห้จนหลับ — เพราะไม่ได้เสียใจ
แต่เพราะเธอรู้แล้วว่า
> "ศรัทธา ไม่ใช่แค่คำตอบของหัวใจ… แต่มันคือเส้นทางที่เธอยอมเจ็บเพื่อเดินต่อ"