...หลังจาก บาควิค เคลียร์ปัญหา ที่เจอ เสร็จเรียบร้อย เดินจาก อันธพาล พวกนั้นไป บาควิค ไม่ได้ ไปไหนยังคงอยู่ เเถวนั้นเดินตามหา ที่พักผ่อนในยาม ค่ำคืน
ในห้องพักที่ ดูทรุดโทรม เหมือนจะเป็น ห้องพัก เก่าราคาถูก บาควิค นำสัมภาระกระเป๋า ไปวาง ก่อนที่ จะขึ้นไปบนหลังคา อาคาร โดยการ ปีน ขึ้นไป ขณะนั้น ในใจ
" เเบบนี้เเหละดี "
ด้านบน หลังคา เหลือบมองด้านหน้า เห็นบรรยากาศ เมืองที่ งดงาม เเสงไฟตาม อาคารบ้านเรือน
นอกจากนั้น ยังเห็น เทศกาล ในเมือง ที่ดู ครึกครื้น บรรยากาศ เงียบ สงบ บนหลังคา บาควิคเปิดกระเป๋า หยิบ ปืน ที่ได้จาก พวก อันธพาล
" ว้าว .. นี่มันของชั้นดี .. "
.... เสียงจาก งาน ฉลอง มาจาก ห้อง พักข้างๆ เสียง เครื่องดนตรี เสียง เฮฮา บาควิค ตัดสินใจ นำ กระดาษ อุดรูหู เพราะ ไม่อยากได้ยิน ไม่ใช่เพราะไม่ชอบเพียงเเต่ ไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากรับรู้ บาควิค ค่อยๆ หลับหลงไป
วันต่อมา อลิช นักศึกษาของ มหาลัย เดินทางมา ที่เมือง เวเซ่ เช่นกัน เขต 2 เขตที่ อบอุ่น ผู้คนเป็นมิตรน่ารัก บ้านเมืองที่ สะอาด ต้นไม้ ประดับตาม ทางเดินหิน อย่างสวยงาม
อลิช หยุดที่ หน้าบ้านหลังหนึ่ง ที่ดูเรียบง่าย เธอเคาะประตู เสียงผู้หญิง อ่อนหล้า ราวกับเป็น คนวัยกลางคนที่ป่วย
" ใคร หรอ.."
เธอ กลืนน้ำลาย หายใจ ลึกๆ ก่อนจะ ตอบ กลับ ราวกับ เธอ กดดันบางอย่าง
อลิช
" เซล่า.. ค่ะ นักศึกษาปี 2 จาก มหาลัย อิชีวอร์ "
ผู้หญิง ในห้อง ตอบกลับน้อย น้ำเสียง อ่อนโยน
" เซล่า..."
เขา ไม่ได้ตอบกลับ เหมือนเขา กำลังค่ดบางอย่าง ...อลิช หรือ เซล่า ... กลืนน้ำลายเล็กน้อยเธอ กดดัน
เสียงจากในบ้าน
" เข้ามาได้... "
เธอ เดินเข้าไปในบ้าน โดยไม่ลังเล เธอเดินเข้าไป ห้องที่ เปิดประตูไว้ อลิช พบ ผู้หญิง นอนป่วยติดเตียงเหมือนจะได้รับ การดูเเล จากพยาบาล ส่วนตัวด้วย
... เธอตกใจเมื่อเห็นเขา ผู้หญิงคนนี้ยิ้มอย่างอ่อนโยน ราวกับ สองคนนี้ มีสายใยบางอย่างที่สำคัญ ในขณะนั้น เธอ น้ำตาซึม เธอรีบวิ่งไปกอดเขา นอนติดเตียง
" บ้าที่สุด เลย อาจารย์บ้าที่สุด "
เสียงร้องให้ จาก อลิช ท่ามกลางน้ำตา บริสุทธิ์ ของ เธอ อาจารย์ ลบหัวเธอ เบาๆ เเละ ยิ่งอย่าง อ่อนโยน อลิช พูดต่อ
" คุณบอกทุกคนว่า ไม่เป็นอะไร เเต่คุณอยู่ใน อาการเเบบนี้ "
..อาจารย์ จับ เเก้ม อลิช ด้วยความ นุ่มนวล เต็มไปด้วยความ อบอุ่น เขายิ้มบางเบา ที่เต็มไปด้วยความ อบอุ่น ก่อนจะพูด
" โตเป็นสาว เเล้วนะ "
...มือ ขวา ลูปหัวเบาๆ ที่เต็มไปด้วย ความอบอุ่น อลิช พูดเรื่อง ชีวิตในมหาลัย ที่เธอพบบอกเล่า ให้อาจารย์ฟัง ทั้งเรื่อง ตลกจับขันสุดป่วน ที่ ได้มาจาก ชาส..เชนยา
อลิช..
" พวกเธอน่ารักมากเลยค่ะ ชาส เป็น เด็กสาวที่ดูมุ่งมั่น ส่วน เชนยา เธอเป็นเด็กสาวขี้เขินอาย หน้าหมั่นเขี้ยวสุดไปเลย ! "
รวมถึงเรื่องที่ เธอ ประสบความสำเร็จ ในมหาลัย อาจารย์กล่าว เเละ ยิ้มอย่างอ่อนโยน
" เธอเก่งที่สุดเลยนะ ความพยายามของเธอในวันนั้น มันประสบความสำเร็จในวันนี้ "
... พวกเธอ ทั้ง สอง คนคุยกัน จนเวลาผ่านไป หลังจากนั้น เธอ เปิดกระเป๋า นำกล่องของขวัญ มอบให้อาจารย์ อาจจะไม่ใช่ ของที่ หรูหรา มีราคา เเต่ เธอทำด้วยใจ เพื่อส่งมอบให้อาจารย์ ถึงเวลา ที่เธอต้องกลับ
พยาบาลส่วนตัวของ อาจารย์ ต้องมาดูเเลต่อ อลิช คำนับเล็กน้อย ก่อนที่จะ บอกลาอาจารย์
" ขอบคุณนะคะอาจารย์ โชคดีนะคะ "
รอยยิ้มของ อาจารย์ ที่ มองมานั้น อบอุ่นราวกับ เเสง อาทิตย์ในยาม เช้า อลิช ชะงักเล็กน้อย ด้วย รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสดใส ความรักที่เธอมีต่ออาจารย์ เเล้วเธอก็เดินจาก ไป..
..อลิชา. ไม่ได้ เดินทาง กลับ มหาลัย หรือ โรงเเรมเเถวนั้น เเต่อย่างใด เธอ เดินชมบรรยากาศในเมือง เวเซ่ ต่อ เด็กที่ วิ่งเล่น ในสนามเด็กเล่น อาหารที่วางอยู่ตามเเผง ผู้คน มากมายที่ เดิน ไปมา ใช้ชีวิต
..เธอเหลือบไปมอง ร้าน ขนมหวานข้าง ริมทาง เธอชื้อ คุกกี้ ช็อคโกแลต เดินชมบรรยากาศในเมือง
... ขณะ ทานขนมสุดเเสนอร่อย ในขณะนั้น เธอเห็น บาควิค นั่งอยู่ ข้างต้นไม้ ริมทาง เธอนึกภาพในหัว จนจำได้ว่าคนนั้นคือใคร เพราะเป็น คนในมหาลัยเดียวกันที่ พวกเขาเคย บังเอิญพบเจอกัน ระหว่าง เดินผ่านหลายรอบ เธอเดินไปหา บาควิค ขณะที่ บาควิค กินขนมปัง อลิช ทักทายบาควิค โดยจับ ไหล่บาควิค ชะโงกดู ขนมปังในมือ บาควิค
" กินคนเดียวเหรอ ? " อลิชา กล่าว
บาควิค หัน เล็กน้อย เเอบตกใจเล็กน้อย ที่อยู่ๆ อลิช มา ทักทายเเบบนี้ บาควิคกล่าวสวน
" อืม.. ถ้าไม่กินคนเดียวคงต้องเเบ่งเธอ "
อลิช ที่ยืน กอดถุงขนม อยู่ข้างๆ บาควิค ที่นั่งอยู่ ส่วนเธอ ยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะพูด
" โชคดีนะฉันก็กินมาเเล้ว "
บาควิค มอง อลิช ด้วยความ เย็นชา เเละ ครุ่นคิด
" เธอคือคนจากห้อง 1 .. "
อลิช..
" ฉัน เซล่า วินเทอร์ส.. ส่วนนายฉันรู้จักนาย.. "
เซล่า เดินมา นั่งข้างๆ ใกล้ๆ บาควิค โดยไม่ได้ คิดอะไรมาก เธอหยิบคุกกี้ ให้ บาควิค หนึ่งขึ้นก่อนพูด
" ฉันมาเยี่ยมคุณ ไคร่า ... อาจารย์วิชาเวทย์ฉันเรียน มัธยมต้น "
บาควิค ไม่ได้ พูดต่อเเต่อย่างใดเพียง เป็นผู้ฟังที่ดี เซล่า มอง บาควิคเล็กน้อย ก่อนที่จะถามว่า บาควิค มาทำธุระอะไร บาควิค ที่กัด คุกกี้
บาควิค
" ฉันมาที่นี่เพราะ เบื่อ "
เธอ มึนงงเล็กน้อย..ครุ่นคิดบางอย่าง
" นายว่างงั้นหรอ "
บาควิค พยักหน้า เล็กน้อย
" ใช่ๆ "
เซล่า ยิ้มเล็กน้อย เมื่อ บาควิค พูดเเบบนั้น ในใจ ( เเปลกคนจังเลยนะ คุณ บาควิค เนื่ย ) ในขณะนั้น
เซล่า ขอ ให้บาควิค เดิน เล่นชมบรรยากาศในเมืองเป็นเพื่อน เพราะว่า เป็นเพื่อนใน มหาลัยที่มาพบเจอกันโดย บังเอิญ บาควิค ก่อนที่จะตกลง
" นี่มัน เดทไม่ใช่หรอ ! "
" พวกผู้ชายนี่นะ ชอบคิดไปไกล " เซล่า กล่าวเเละกอดอก ถอนหายใจ ราวกับเธอ ไม่พอใจ
บาควิค ได้ยินเเบบนั้นถึงกับ หน้าเหวอ
" ที่พูดมาก็จริงด้วย เเฮะ "
...หลังจากนั้น บาควิค ทำตามคำขอของเธอ คือการ เดินเล่น เป็นเพื่อน บรรยากาศ ยามเย็น อีกเดี๋ยว ก็จะ เป็นกลางคืน เเสงไฟ เปิดขึ้น เรียงกันอย่างสวยงาม
..เซล่า สายตาเธอ เปล่งประกาย เพิ่งเห็นเป็นครั้งเเรก เวเซ่ เป็นเมืองที่สวยงาม กว่าที่คิดไว้
บาควิค ล่วงกระเป๋า เสื้อคลุมเพราะ เขาเป็นคนสไตล์นั้น เดินอยู่ ตามหลัง เซล่า ที่ ร่าเริง บาควิค เหลือบมองเธอ ขณะที่ เผลอ
" เด็กสาวคนหนึ่งไม่ใช่หรอ " บาควิคกล่าวในใจ
" มันก็ไม่ใช่เดทนี่หนา " บาควิค กล่าว เเละ ยิ้มเล็กน้อย
...อลิช หยุดเดิน ทันที บาควิค ก็หยุดเดินตามเธอ ราวกับ เวลาหยุดหมุน ชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะหันมา เเละ กอดหน้าอกตัวเอง เธอหน้าเเดง ระรื่อ
" ยังไม่เลิกพูดเรื่องเดทอีกหรอ ...?! "
..ทั้ง สองคน เดินไปด้วยกัน อลิช เดินอย่างร่าเริง ส่วน บาควิค เดินล้วงกระเป๋าเสื้อตามหลังเธอ บรรยากาศ ในเมือง ที่เต็มไปด้วย เเสงไฟ
...บ้านเมืองที่เป็นระเบียบ ขึ้นชื่อเรื่อง ความสวยงาม ก็ต้อง นึกถึง เวเซ่ เขต 2 ต่างจาก นครอีชีวอร์ ที่ พวกเขาเคยอยู่เหลือเกิน กลางคืน ที่นั้น ช่างเงียบเหงา เเต่ที่นี้มันเงียบสงบเหลือเกิน
เซล่า พูดคุย บาควิค ระหว่างเดินเล่นไปด้วย บาควิคไม่ได้ พูดกับเธอเพียงเเต่ รับฟังเท่านั้นเอง
เซล่า
" ก่อนที่นายจะมาอยู่มหาลัย
นายเคยมาจากไหนหรอ..? "
ใบไม้ ร่วงหล่น ใกล้ ใบหน้าของ อลิช ช้าๆ บาควิค คว้ามือจับใบไม้ที่ที่ร่วงหล่น ใกล้ใบหน้าเธอ มือบาควิค อยู่ใกล้ใบหน้าของเธอ
" ฉันเคยอาศัยอยู่บ้านพักที่ เวเซ่ เขต 2 "
...บาควิค ถือใบไม้ พลิกกลับด้าน ด้านที่เขาเห็น ให้ดู เเมงมุม ขนาดใหญ่เกาะใบไม้ อลิช ที่เห็น ถึงกับตกใจ กรี๊ดเเละหน้าเเดง
" ว้ายยย !!! " เธอรีบอยู่ด้านหลังบาควิค ด้วยความกลัวเเมงมุม โดยไม่พูดอะไรสักคำ
เซล่า มองบาควิค ด้วยสายตาที่ต่างจากเดิม ราวกับเธอ สงสัยว่า ผู้ชายคนนี้ เป็นอะไรมากกว่าเพื่อนร่วมชั้น หรือ อาจจะมีบางอย่าง
ติดตามตอนต่อไป....